| 001-ตรัสรู้แล้ว ทรงรำพึงถึงหมู่สัตว์ |
18674 |
|
|
| 002-การพ้นทุกข์โดยไม่รู้อริยสัจนั้น เป็นไปไม่ได้ |
11154 |
|
|
| 003-เพราะไม่รู้อริยสัจ จึงต้องแล่นไปในสังสารวัฏ |
9502 |
|
|
| 004-สัตว์เกิดกลับมาเป็นมนุษย์มีน้อย เพราะไม่รู้อริยสัจ |
7882 |
|
|
| 005-ความมืดบอดของโลก มีตลอดเวลาที่พระตถาคตไม่เกิดขึ้น |
7339 |
|
|
| 006-อริยสัจสี่ เป็นสิ่งที่คงที่ไม่รู้จักเปลี่ยนตัว |
7260 |
|
|
| 007-สุขที่สัตว์โลกควรกลัว และไม่ควรกลัว |
7072 |
|
|
| 008-ความรู้สึกของบุถุชน ไขว้กันอยู่เสมอต่อหลักแห่งอริยสัจ |
7185 |
|
|
| 009-ผู้ติดเหยื่อโลก ชอบฟังเรื่องกาม ไม่ฟังเรื่องสงบ |
6793 |
|
|
| 010-การฟังอริยสัจ เหมาะสำหรับจิตที่ฟอกแล้วเท่านั้น |
6922 |
|
|
| 011-จิตที่ยังไม่ได้ฟอก ยากนักที่จะเห็นนิโรธสัจ |
6944 |
|
|
| 012-สัตว์ผู้ไม่เป็นไทต่อความกำหนัด ย่อมหลงกาม |
6523 |
|
|
| 013-สัตว์โลก รู้จักสุขอันแท้จริง ต่อเมื่อปัญญาเกิด |
6474 |
|
|
| 014-มนุษย์เป็นอันมาก ได้ยึดถือเอาที่พึ่งผิด ๆ |
6628 |
|
|
| 015-ผู้ไม่รู้อริยสัจ ย่อมหลงสร้างเหวแห่งความทุกข์เพื่อตัวเอง อยู่ร่ำไป |
6157 |
|
|
| 016-ผู้รู้อริยสัจ หาหลงสร้างทุกข์ขึ้นเพื่อตัวเองไม่ |
6541 |
|
|
| 017-ทุกข์ประเภทใหญ่ ๆ ก็มีพอแล้วสำหรับสัตว์จะสำนึกตัวมารู้อริยสัจ |
6201 |
|
|
| 018-พอรู้อริยสัจ ทุกข์เหลือน้อยขนาดฝุ่นติดปลายเล็บเทียบกับปฐพี |
5911 |
|
|
| 019-ผู้ไม่รู้อริยสัจ ชื่อว่าตกอยู่ในที่มืด |
6055 |
|
|
| 020-ผู้ไม่รู้อริยสัจ ชื่อว่าตกอยู่ในหลุมเพลิงเป็นนิจ |
6464 |
|
|
| 021-กว่ามนุษย์จะหลุดจากบ่วง (คือรู้อริยสัจ) |
6048 |
|
|
| 022-ยังมีพวกบริโภคกามโดยไม่จมกาม |
6253 |
|
|
| 023-ผู้รู้อริยสัจเป็นหลักอยู่ในใจ ย่อมไม่มีอาการสั่นสะเทือนเพราะถูกยกวาทะ ดุจเสาหิน |
4698 |
|
|
| 024-ผู้ประกอบด้วยอวิชชา คือผู้ไม่มีความรู้สี่อย่าง |
4728 |
|
|
| 025-อย่าคิดเรื่องโลก แต่จงคิดเรื่องอริยสัจ |
4887 |
|
|
| 026-อย่ากล่าวเรื่องทุ่มเถียงแก่งแย่งกัน แต่จงกล่าวเรื่องความพ้นทุกข์ |
4555 |
|
|
| 027-อย่ากล่าวเรื่องไม่มีประโยชน์ แต่จงกล่าวเรื่องความพ้นทุกข์ |
4854 |
|
|
| 028-จงบวชเพื่อรู้ความดับทุกข์ เหมือนเขาทั้งหลายผู้บวชแล้วโดยชอบ |
4413 |
|
|
| 029-ไม่รู้อริยสัจ ก็ยังไม่เป็นสมณพราหมณ์ที่แท้ |
4688 |
|
|
| 030-ถ้ามัวรอให้รู้เรื่องที่ไม่จำเป็นเสียก่อน ก็ตายเปล่า |
4588 |
|
|
| 031-อย่ายึดถือติดแน่นในธรรม แต่จงใช้เพียงเป็นเครื่องมือ |
4427 |
|
|
| 032-เปรียบนักเรียนอริยสัจ ด้วยหนูต่างจำพวกกัน |
4316 |
|
|
| 033-จงสงเคราะห์ผู้อื่น ด้วยการให้รู้อริยสัจ |
4282 |
|
|
| 034-พระพุทธองค์ คือผู้ทรงชี้ให้รู้จักทุกข์ |
4608 |
|
|
| 035-มุมน้อยมุมหนึ่งของความทุกข์ ที่พระองค์ไม่มี |
4187 |
|
|
| 036-ทรงแสวง |
4443 |
|
|
| 037-ทรงพบ |
4217 |
|
|
| 038-เมื่อยังไม่ทรงรู้อริยสัจ ก็ยังไม่ชื่อว่า ได้ตรัสรู้อนุตตรสัมมาสัมโพธิญาณ |
4389 |
|
|
| 039-ถ้าไม่รู้เบญจขันธ์โดยนัยอริยสัจสี่ ก็ยังไม่ทรงปฏิญญาเป็นพระพุทธเจ้า |
4328 |
|
|
| 040-พระพุทธองค์ ทรงพระนามว่า สัมมาสัมพุทธะ ก็เพราะได้ตรัสรู้อริยสัจสี่ |
4077 |
|
|
| 041-ทรงรอบรู้โลก (อริยสัจ) |
4633 |
|
|
| 042-ทรงบันลือสีหนาท ประกาศจตุราริยสัจ |
4408 |
|
|
| 043-ทรงประกาศ อนุตตรธรรมจักร ซึ่งใครๆ ประกาศไม่ได้ |
4018 |
|
|
| 044-สิ่งที่ไม่ทรงนำมาสอน มีมากยิ่งกว่ามากนัก |
4225 |
|
|
| 045-สิ่งที่ทรงนำมาสอน ก็เฉพาะเรื่องความพ้นทุกข์ |
3991 |
|
|
| 046-ทรงพยากรณ์เฉพาะเรื่องอริยสัจสี่ |
4010 |
|
|
| 047-ทรงบัญญัติสัจจะ ไม่เข้าใคร ออกใคร |
3864 |
|
|
| 048-ตรัสถ้อยคำโดยโวหารโลก แต่มิได้ทรงยึดถือ |
3856 |
|
|
| 049-สาวกมาอยู่อาศัยพระองค์ เพราะทรงตอบปัญหาอริยสัจได้ |
3720 |
|
|
| 050-พระพุทธเจ้า ทั้งในอดีต - อนาคต - ปัจจุบัน ล้วนแต่ตรัสรู้อริยสัจสี่ |
4014 |
|
|
| 051-เหตุที่ต้องมีพระพุทธองค์และธรรมวินัยอยู่ในโลก |
4142 |
|
|
| 052-ผู้ช่วยให้รู้อริยสัจ นับเนื่องอยู่ในบุคคลผู้มีอุปการะมาก |
3844 |
|
|
| 053-ทั้งในอดีต อนาคต ปัจจุบัน ล้วนมีการประกาศอริยสัจ ตามเป็นจริง |
3629 |
|
|
| 054-มีบุคคลบวชแล้วรู้อริยสัจ ทั้งในอดีต - อนาคต - ปัจจุบัน |
3655 |
|
|
| 055-ทั้งอดีต-อนาคต-ปัจจุบัน ล้วนแต่มีการรู้อริยสัจ |
3671 |
|
|
| 056-ตรัสว่าจงหลีกเร้น แล้วจักรู้อริยสัจ |
3969 |
|
|
| 057-ตรัสว่าจงเจริญสมาธิ จักรู้อริยสัจตามเป็นจริง |
3531 |
|
|
| 058-จิตเป็นสมาธิแล้ว รู้อริยสัจได้แจ่มใส เหมือนเห็นของในน้ำอันใส |
3762 |
|
|
| 059-เมื่อประพฤติถูกทาง กิริยาที่ไปนิพพาน เบาสบายเหมือนไม้ลอยตามน้ำ |
3655 |
|
|
| 060-การรู้จักอันตคาหิกทิฏฐิ ไม่เกี่ยวกับการรู้อริยสัจ และการประพฤติพรหมจรรย์ |
3556 |
|
|
| 061-สัจจะและหลักพึงปฏิบัติเกี่ยวกับการถึงสัจจะ |
3644 |
|
|
| 062-การรู้อริยสัจเป็นของไม่เหลือวิสัย พระอริยบุคคล จึงมีปริมาณมาก |
3442 |
|
|
| 063-คุณค่าของอริยสัจ อริยสัจสี่เป็นเอกังสิกธรรมที่ทรงแสดง |
3154 |
|
|
| 064-ทำที่สุดทุกข์โดยไม่รู้อริยสัจนั้นเป็นไปไม่ได้ |
3595 |
|
|
| 065-สัตว์ต้องเวียนว่ายเพราะไม่เห็นอริยสัจ |
3168 |
|
|
| 066-การรู้อริยสัจ รีบด่วนกว่าการดับไฟที่กำลังไหม้อยู่บนศีรษะ |
3199 |
|
|
| 067-การรู้อริยสัจควรแลกเอา แม้ด้วยการถูกแทงด้วยหอกวันละ ๓๐๐ ครั้ง ๑๐๐ ปี |
3087 |
|
|
| 068-เมื่อยังไม่รู้อริยสัจ ก็ไม่สามารถลงหลักแห่งความรู้ของตน |
3830 |
|
|
| 069-สัตว์จำพวกวินิบาตกับการเห็นจตุราริยสัจ |
3211 |
|
|
| 070-การรู้อริยสัจทำให้มีตาครบสองตา |
3561 |
|
|
| 071-การสิ้นอาสวะมีได้เพราะการรู้อริยสัจ |
3046 |
|
|
| 072-เหตุที่ทำให้สัจจะเหล่านี้ได้นามว่า “อริยะ” |
3232 |
|
|
| 073-เหตุที่ทำให้สัจจะเหล่านี้ได้นามว่า “อริยะ” (อีกนัยหนึ่ง) |
3037 |
|
|
| 074-อริยสัจสี่สำหรับความเป็นอริยบุคคล |
3267 |
|
|
| 075-อริยสัจจธรรมรวมอยู่ในหมู่ธรรมที่ใครค้านไม่ได้ |
3162 |
|
|
| 076-ประเภทหรือเค้าโครงของอริยสัจ หลักอริยสัจมีอย่างเดียว แต่คำอธิบายมีปริยายมากมาย |
3544 |
|
|
| 077-อริยสัจสี่โดยสังเขป (นัยทั่วไป) |
4086 |
|
|
| 078-อริยสัจสี่โดยสังเขป(อีกนัยหนึ่ง) (ทรงแสดงด้วยปัญจุปาทานขันธ์) |
3247 |
|
|
| 079-อริยสัจสี่โดยสังเขป (อีกนัยหนึ่ง) (ทรงแสดงด้วยอายตนะหก) |
3209 |
|
|
| 080-ทรงวางลำดับแห่งอริยสัจ อย่างตายตัว |
3212 |
|
|
| 081-อริยสัจสี่ในรูปแบบพิเศษ |
3075 |
|
|
| 082-การวางลำดับใหม่ ไม่มีเหตุผลเลย |
3067 |
|
|
| 083-หน้าที่อันเกี่ยวกับอริยสัจ มีสี่ชนิด |
2998 |
|
|
| 084-อริยสัจสี่ มีสามรอบ มีสิบสองอาการ |
3377 |
|
|
| 085-อริยสัจสี่ เนื่องกันจนเห็นแต่อริยสัจเดียวไม่ได้ |
3039 |
|
|
| 086-ไวพจน์ หรือคำแทนชื่อ ของจตุราริยสัจ |
3071 |
|
|
| 087-ไวพจน์ของจตุราริยสัจ (อีกนัยหนึ่ง)(ทรงแสดงด้วยคำว่า อันตะ) |
2910 |
|
|
| 088-ไวพจน์ของจตุราริยสัจ (อีกนัยหนึ่ง)(ทรงแสดงด้วยคำว่า สักกายะ) |
3025 |
|
|
| 089-ไวพจน์ของจตุราริยสัจ (อีกนัยหนึ่ง)(ทรงแสดงด้วยคำว่า โลก) |
3032 |
|
|
| 090-อริยสัจสี่ ที่ทรงแสดงโดยพิสดาร (นัยที่หนึ่ง) |
3507 |
|
|
| 091-อริยสัจสี่ ที่ทรงแสดงโดยพิสดาร (นัยที่สอง) |
3366 |
|
|
| 092-อุทเทศแห่งทุกขอริยสัจ |
2972 |
|
|
| 093-นิทเทศ ๒ ว่าด้วยทุกข์สรุปในปัญจุปาทานักขันธ์ |
2649 |
|
|
| 094-รูปและรูปอาศัย |
2761 |
|
|
| 095-มหาภูต คือ ธาตุสี่ |
2732 |
|
|
| 096-การเกิดขึ้นของธาตุสี่เท่ากับการเกิดขึ้นของทุกข์ |
2554 |
|
|
| 097-ความเพลินในธาตุสี่เท่ากับความเพลินในทุกข์ |
2697 |
|
|
| 098-รสอร่อย - โทษ - อุบายเครื่องพ้นไปของธาตุสี่ |
2784 |
|
|
| 099-ความลับของธาตุสี่ |
3166 |
|
|
| 100-ธาตุสี่ไม่เที่ยง เป็นทุกข์ เป็นอนัตตา |
2911 |
|
|
| 101-ยังยินดีในธาตุสี่อยู่ เพราะไม่รู้จักธาตุสี่ |
2799 |
|
|
| 102-ความหมายของคำว่า “รูป” |
3091 |
|
|
| 103-อุปมาแห่งรูป |
3877 |
|
|
| 104-อัสสาทะของรูป |
2831 |
|
|
| 105-อาทีนพของรูป |
3384 |
|
|
| 106-นิสสรณะของรูป |
3234 |
|
|
| 107-ข้อควรกำหนดเกี่ยวกับ รูป |
2697 |
|
|
| 108-รูปขันธ์โดยนัยแห่งอริยสัจสี่ |
2732 |
|
|
| 109-เวทนาหก |
2947 |
|
|
| 110-ความหมายของคำว่า “เวทนา” |
2729 |
|
|
| 111-อุปมาแห่งเวทนา |
2812 |
|
|
| 112-ความหมายอันแท้จริงของ “บาดาล” |
2619 |
|
|
| 113-ธรรมลักษณะ ๘ ประการแห่งเวทนา |
2697 |
|
|
| 114-หลักที่ควรรู้เกี่ยวกับ เวทนา |
2938 |
|
|
| 115-วิภาคแห่งเวทนา |
2739 |
|
|
| 116-“ธรรม” (คือเวทนา) เป็นสิ่งที่บัญญัติได้หลายปริยาย (อันเป็นเหตุให้หลงทุ่มเถียงกัน) |
2708 |
|
|
| 117-เวทนามีธรรมดาไม่เที่ยง |
2939 |
|
|
| 118-เวทนามีธรรมดาแปรปรวน |
2600 |
|
|
| 119-เวทนาเป็นทุกข์ เป็นลูกศร เป็นของไม่เที่ยง |
2605 |
|
|
| 120-เวทนาทุกชนิดสรุปลงในความหมายว่า “ทุกข์” |
2506 |
|
|
| 121-เวทนาเป็นทางมาแห่งอนุสัย |
2915 |
|
|
| 122-อัสสาทะชั้นเลิศของเวทนา |
2645 |
|
|
| 123-เวทนาคือทางไปแห่งจิตของสัตว์ |
3171 |
|
|
| 124-การเกิดของเวทนา เท่ากับ การเกิดของทุกข์ |
2350 |
|
|
| 125-อาการเกิดดับแห่งเวทนา |
2341 |
|
|
| 126-ข้อควรกำหนดเกี่ยวกับ เวทนา |
2379 |
|
|
| 127-เวทนาขันธ์ โดยนัยแห่งอริยสัจสี่ |
2332 |
|
|
| 128-ประมวลสิ่งที่ต้องรู้เกี่ยวกับเวทนา |
2404 |
|
|
| 129-สัญญาหก |
2811 |
|
|
| 130-ความหมายของคำว่า “สัญญา” |
2628 |
|
|
| 131-อุปมาแห่งสัญญา |
2521 |
|
|
| 132-หลักที่ควรรู้เกี่ยวกับ สัญญา |
2461 |
|
|
| 133-สัญญามีธรรมดาแปรปรวน |
2405 |
|
|
| 134-การเกิดของสัญญาเท่ากับการเกิดของทุกข์ |
2841 |
|
|
| 135-ข้อควรกำหนดเกี่ยวกับ สัญญา |
2330 |
|
|
| 136-สัญญาขันธ์โดยนัยแห่งอริยสัจสี่ |
2379 |
|
|
| 137-สังขารหก |
2425 |
|
|
| 138-ความหมายของคำว่า “สังขาร” |
2616 |
|
|
| 139-อุปมาแห่งสังขาร |
2850 |
|
|
| 140-สังขารมีธรรมดาแปรปรวน |
2625 |
|
|
| 141-การเกิดของสังขารเท่ากับการเกิดของทุกข์ |
2358 |
|
|
| 142-ข้อควรกำหนดเกี่ยวกับ สังขาร |
2429 |
|
|
| 143-สังขารขันธ์โดยนัยแห่งอริยสัจสี่ |
3165 |
|
|
| 144-วิญญาณหก |
2543 |
|
|
| 145-ความหมายของคำว่า “วิญญาณ” |
2582 |
|
|
| 146-อุปมาแห่งวิญญาณ |
2511 |
|
|
| 147-วิญญาณมีธรรมดาแปรปรวน |
2488 |
|
|
| 148-วิญญาณเมื่อทำหน้าที่เป็นพืช |
2406 |
|
|
| 149-การเกิดของวิญญาณเท่ากับการเกิดของทุกข์ |
2767 |
|
|
| 150-ข้อควรกำหนดเกี่ยวกับ วิญญาณ |
2466 |
|
|
| 151-วิญญาณขันธ์โดยนัยแห่งอริยสัจสี่ |
2387 |
|
|
| 152-วิภาคแห่งปัญจุปาทานักขันธ์ |
2675 |
|
|
| 153-อุปาทานสี่ |
2492 |
|
|
| 154-รากเง่าแห่งอุปาทานขันธ์ |
2518 |
|
|
| 155-อุปาทานกับอุปาทานขันธ์มิใช่อันเดียวกัน |
3429 |
|
|
| 156-อุปาทานและที่ตั้งแห่งอุปาทาน |
3427 |
|
|
| 157-เบญจขันธ์ได้นามว่าสักกายะและสักกายันตะ |
2905 |
|
|
| 158-ที่ติดของสัตว์ |
2466 |
|
|
| 159-ผู้ติดบ่วง - ผู้หลุดจากบ่วง |
2540 |
|
|
| 160-ความสะดุ้งหวาดเสียวเพราะอุปาทาน |
3511 |
|
|
| 161-ความสะดุ้งหวาดเสียวเพราะอุปาทาน (อีกนัยหนึ่ง) |
3875 |
|
|
| 162-ลัทธิอื่นไม่รู้จักเรื่องอัตตวาทุปาทาน |
2457 |
|
|
| 163-เบญจขันธ์เป็นสิ่งที่ควรรอบรู้ |
2577 |
|
|
| 164-มูลฐานแห่งการบัญญัติเบญจขันธ์ (แต่ละขันธ์) |
2244 |
|
|
| 165-เบญจขันธ์เป็นที่บัญญัติกฎแห่งสังขตะ |
2543 |
|
|
| 166-การถูกตราหน้าเพราะอนุสัยในเบญจขันธ์ |
2592 |
|
|
| 167-การถูกตราหน้าเพราะตายตามเบญจขันธ์ |
2333 |
|
|
| 168-สัญโญชน์และที่ตั้งแห่งสัญโญชน์ |
2312 |
|
|
| 169-ความลับของเบญจขันธ์ |
2475 |
|
|
| 170-เบญจขันธ์เนื่องด้วยปัจจัยแห่งความเศร้าหมองและบริสุทธิ์ |
2825 |
|
|
| 171-เบญจขันธ์เป็นธรรมฝ่ายที่แตกสลายได้ |
2268 |
|
|
| 172-เบญจขันธ์ไม่เที่ยง |
3343 |
|
|
| 173-เหตุปัจจัยของเบญจขันธ์ก็ไม่เที่ยง |
2479 |
|
|
| 174-เบญจขันธ์เป็นทุกข์ |
2335 |
|
|
| 175-เหตุปัจจัยของเบญจขันธ์ก็เป็นทุกข์ |
2608 |
|
|
| 176-เบญจขันธ์เป็นอนัตตา |
2166 |
|
|
| 177-เหตุปัจจัยของเบญจขันธ์ก็เป็นอนัตตา |
2162 |
|
|
| 178-เบญจขันธ์เป็นภาระที่หนัก |
2228 |
|
|
| 179-เบญจขันธ์เป็นทั้งผู้ฆ่าและผู้ตาย |
2222 |
|
|
| 180-เบญจขันธ์เป็นกองถ่านเถ้ารึง |
2240 |
|
|
| 181-เบญจขันธ์เป็นเครื่องผูกพันสัตว์ |
2458 |
|
|
| 182-เรียกกันว่า “สัตว์” เพราะติดเบญจขันธ์ |
2256 |
|
|
| 183-ไม่รู้จักเบญจขันธ์ชื่อว่ามีอวิชชา |
2650 |
|
|
| 184-เพลินในเบญจขันธ์เท่ากับเพลินในทุกข์ |
2149 |
|
|
| 185-ต้องละฉันทราคะในเบญจขันธ์ |
2336 |
|
|
| 186-หลักที่ควรรู้เกี่ยวกับทุกข์ |
2142 |
|
|
| 187-ปัญจุปาทานขันธ์ เป็นทุกขอริยสัจ |
2223 |
|
|
| 188-ปัญจุปาทานักขันธ์ เป็นทุกข์ |
2236 |
|
|
| 189-ทรงแสดงลักษณะความทุกข์ (อีกปริยายหนึ่ง) |
2288 |
|
|
| 190-ทรงแสดงลักษณะแห่งความทุกข์ (อีกปริยายหนึ่ง) |
2443 |
|
|
| 191-ความเป็นทุกข์สามลักษณะ |
2428 |
|
|
| 192-ความทุกข์ของเทวดาและมนุษย์ตามธรรมชาติ |
2784 |
|
|
| 193-เป็นทุกข์เพราะติดอยู่ในอายตนะ |
2204 |
|
|
| 194-ทุกข์เพราะยึดถือสิ่งที่ยึดถือไม่ได้ |
2302 |
|
|
| 195-ทุกข์คือกระแสการปรุงแต่งทางจิต (ไม่มีบุคคลผู้ทุกข์) |
2253 |
|
|
| 196-ไม่พ้นทุกข์เพราะมัวเพลินในอายตนะ |
2208 |
|
|
| 197-อายตนะหกเป็นทุกขอริยสัจ |
2188 |
|
|
| 198-กลุ่มอายตนะเป็นของร้อน |
2552 |
|
|
| 199-กลุ่มอายตนะเป็นของมืด |
2395 |
|
|
| 200-พิษลูกศรแห่งความทุกข์ของบุถุชน |
2316 |
|
|
| 201-สุขทุกข์เนื่องจากการมีอยู่แห่งขันธ์ |
2313 |
|
|
| 202-ประพฤติพรหมจรรย์นี้ เพื่อรอบรู้ทุกข์ |
2201 |
|
|
| 203-ทุกข์ชนิดปลายแถว |
2627 |
|
|
| 204-ทุกขอริยสัจเป็นสิ่งที่ควรรอบรู้ |
2117 |
|
|
| 205-อุทเทศแห่งสมุทยอริยสัจ |
2376 |
|
|
| 206-ลักษณาการแห่งตัณหา |
2457 |
|
|
| 207-สักกายสมุทัยไวพจน์แห่งตัณหา |
2446 |
|
|
| 208-เจ้าเหนือหัวของสัตว์โลก |
2159 |
|
|
| 209-สัญโญชน์อย่างเอก |
2123 |
|
|
| 210-เครื่องจูงใจสู่ภพ |
2158 |
|
|
| 211-พืชของภพ |
2170 |
|
|
| 212-เชื้องอกของพืช |
2489 |
|
|
| 213-ที่เกิดแห่งอุปธิ |
2688 |
|
|
| 214-ที่เกิดแห่งอุปาทาน |
2186 |
|
|
| 215-ที่เกิดแห่งอาหาร |
2626 |
|
|
| 216-ตัณหาโดยวิภาคแห่งอารมณ์หกอย่าง |
2103 |
|
|
| 217-ภพโดยวิภาค สามอย่าง |
2193 |
|
|
| 218-ตัณหาโดยวิภาค สามอย่าง |
2540 |
|
|
| 219-ลักษณะแห่งกามตัณหา |
2270 |
|
|
| 220-กามคุณห้าคือบ่วง |
2732 |
|
|
| 221-กามเป็นเครื่องผูก |
2308 |
|
|
| 222-กามเป็นมายา |
2550 |
|
|
| 223-ไม่มีความเย็นในกาม |
2073 |
|
|
| 224-คนกล่าวคำเท็จเพราะกาม |
2180 |
|
|
| 225-อิทธิพลของกาม |
2084 |
|
|
| 226-เข้าไปหาความตายเพราะกาม |
2127 |
|
|
| 227-ความเพลินเป็นแดนเกิดแห่งทุกข์ |
2076 |
|
|
| 228-เพลินอยู่กับอายตนะภายใน เท่ากับ เพลินอยู่ในทุกข์ |
2507 |
|
|
| 229-ความอร่อยกลางกองทุกข์ (ความลวงของกาม) |
2176 |
|
|
| 230-ความอร่อยที่ไม่คุ้มกับความทุกข์ |
2168 |
|
|
| 231-กามเปรียบด้วยท่อนกระดูก |
2317 |
|
|
| 232-กามเปรียบด้วยชิ้นเนื้อคาปาก |
2119 |
|
|
| 233-กามเปรียบด้วยคบเพลิงทวนลม |
2323 |
|
|
| 234-กามเปรียบด้วยหลุมถ่านเพลิง |
2157 |
|
|
| 235-กามเปรียบด้วยของในความฝัน |
2248 |
|
|
| 236-กามเปรียบด้วยของยืม |
2096 |
|
|
| 237-กามเปรียบด้วยผลไม้ |
2163 |
|
|
| 238-รายละเอียดที่ควรศึกษาเกี่ยวกับกาม |
2251 |
|
|
| 239-ไวพจน์ของกาม |
2297 |
|
|
| 240-กามเปรียบด้วยรูรั่วของเรือ |
1973 |
|
|
| 241-ลักษณะแห่งภวตัณหา |
2461 |
|
|
| 242-ปัจจัยแห่งภวตัณหา |
2090 |
|
|
| 243-วิภาคแห่งภวตัณหาร้อยแปด |
2212 |
|
|
| 244-เหตุที่ทำให้ฟังธรรมไม่รู้เรื่อง (เพราะภวตัณหา) |
2240 |
|
|
| 245-ภพแม้ชั่วขณะดีดนิ้วมือก็ยังน่ารังเกียจ |
2031 |
|
|
| 246-การเกิดขึ้นแห่งตัณหา |
2310 |
|
|
| 247-ฐานที่เกิดแห่งตัณหา (สี่อย่าง) |
2010 |
|
|
| 248-ที่ตั้งอาศัยเกิดแห่งตัณหา |
2161 |
|
|
| 249-สิ่งที่ต้องรู้ ต้องละ เพื่อความสิ้นทุกข์ |
2291 |
|
|
| 250-ภาวะเป็นที่รักที่ยินดี เป็น หนามในอริยวินัย |
2046 |
|
|
| 251-การเกิดขึ้นแห่งกองทุกข์ |
2251 |
|
|
| 252-อาการเกิดขึ้นแห่งทุกข์โดยสมบูรณ์ |
2167 |
|
|
| 253-วิภาคแห่งปฏิจจสมุปบาท |
2049 |
|
|
| 254-ปัจจัยแห่งอวิชชา |
2138 |
|
|
| 255-อาการเกิดแห่งความทุกข์ |
2020 |
|
|
| 256-อาการทุกข์เกิดขึ้นจากเบญจขันธ์ |
2015 |
|
|
| 257-อาการที่ทุกข์เกิดขึ้นเพราะยึดถือเบญจขันธ์ |
2211 |
|
|
| 258-อาการเกิดขึ้นแห่งความทุกข์ (ทรงแสดงด้วยผัสสะ) |
1953 |
|
|
| 259-อาการเกิดแห่งความทุกข์ (ทรงแสดงด้วยนันทิ) |
2306 |
|
|
| 260-อาการเกิดแห่งความทุกข์ (ทรงแสดงด้วยฉันทราคะ) |
3024 |
|
|
| 261-อาการเกิดขึ้นแห่งความทุกข์ (ทรงแสดงด้วยอารมณ์เป็นที่ตั้งแห่งภพใหม่) |
2238 |
|
|
| 262-อาการเกิดขึ้นแห่งความทุกข์ (ทรงแสดงด้วยอารมณ์เป็นที่ก้าวลงแห่งนามรูป) |
2101 |
|
|
| 263-อาการเกิดขึ้นแห่งความทุกข์ (ทรงแสดงด้วยอารมณ์เป็นที่ตั้งแห่งนติ) |
2459 |
|
|
| 264-อาการเกิดแห่งความทุกข์โดยสังเขป |
2272 |
|
|
| 265-อาการเกิดขึ้นแห่งโลก |
2159 |
|
|
| 266-ความเกิดขึ้นแห่งอายตนะ นั้นคือความเกิดขึ้นแห่งทุกข์ |
2007 |
|
|
| 267-อาการที่ทุกข์เกิดจากอาหาร |
1930 |
|
|
| 268-อาการที่ทุกข์เกิดขึ้นเพราะตัณหาในอายตนะภายนอก |
1950 |
|
|
| 269-อาการที่ทุกข์เกิดมาจากตัณหา |
1895 |
|
|
| 270-ตัณหาเป็นเชื้อแห่งการเกิด |
3016 |
|
|
| 271-อาสวะทำหน้าที่อย่างเดียวกับตัณหา |
2462 |
|
|
| 272-อาการที่สัตว์เกิดตัณหาและเกิดทุกข์ |
1954 |
|
|
| 273-อาการที่ตัณหา (เครื่องนำไปสู่ภพใหม่) เจริญขึ้น |
2034 |
|
|
| 274-เห็นแก่เหยื่อจึงติดเบ็ด |
2389 |
|
|
| 275-ผู้แบกของหนัก |
2323 |
|
|
| 276-จิตมีตัณหา เรียกว่าอยู่สองคน |
2029 |
|
|
| 277-จิตไม่มีตัณหา เรียกว่าอยู่คนเดียว |
1939 |
|
|
| 278-ทุกข์โทษที่เกิดจากกาม |
2240 |
|
|
| 279-ปกิณณกทุกข์ ที่มีกามตัณหาเป็นมูล |
2087 |
|
|
| 280-ตัณหาเป็นเหตุแห่งความโศก |
1822 |
|
|
| 281-ปัจจัยแห่งทุกข์โดยอเนกปริยาย |
2030 |
|
|
| 282-เพราะมิจฉาทิฏฐิจึงเป็นปลาติดอวน |
2246 |
|
|
| 283-เกิดกิเลสและทุกข์เพราะทิฏฐิบวก - ทิฏฐิลบ |
2168 |
|
|
| 284-สักกายทิฏฐิ มีได้ด้วยอาการอย่างไร |
1799 |
|
|
| 285-สักกายสมุทยคามินีปฏิปทา |
1943 |
|
|
| 286-เหตุให้เกิดอันตคาหิกทิฏฐิสิบ |
2336 |
|
|
| 287-ทิฏฐิให้เกิดเวทนาชนิดที่ล้วนแต่เป็นทุกขสมุทัย |
1980 |
|
|
| 288-ความสำคัญผิดเป็นเหตุให้เกิดนันทิ (อุปาทาน) |
1970 |
|
|
| 289-ตัณหาเจริญเพราะมิจฉาทิฏฐิในปิยรูป - สาตรูป |
1935 |
|
|
| 290-ละราคะโทสะโมหะก่อนละชาติชรามรณะ |
2283 |
|
|
| 291-ทุกแง่มุมที่เกี่ยวกับอกุศลมูล |
2259 |
|
|
| 292-ข้อควรทราบเกี่ยวกับอกุศลมูล (หลายแง่มุม) |
2300 |
|
|
| 293-ไม่อาจละราคะโทสะโมหะ ก็เพราะหลงในสัญโญชนิยธรรม |
1944 |
|
|
| 294-สังโยชน์เจ็ด |
1842 |
|
|
| 295-สังโยชน์สิบ |
1943 |
|
|
| 296-ลักษณะที่เป็นโอรัมภาคิยสังโยชน์ |
1829 |
|
|
| 297-อนุสัยสามคู่กับเวทนาสาม |
2214 |
|
|
| 298-อนุสัยเนื่องอยู่กับเวทนา |
2018 |
|
|
| 299-อนุสัยทั้งสามเกิดได้ แม้เมื่อเสวยทุกขเวทนา |
1981 |
|
|
| 300-รายละเอียดที่ควรศึกษาเกี่ยวกับอาสวะ |
2059 |
|
|
| 301-เหตุให้อาสวะเจริญและไม่เจริญ |
1902 |
|
|
| 302-เหตุให้ไม่ปรินิพพานในทิฏฐธรรม |
1993 |
|
|
| 303-บุคคลผู้ถึงซึ่งอวิชชา |
1997 |
|
|
| 304-อวิชชา ของผู้ถึงซึ่งอวิชชา |
1866 |
|
|
| 305-ทุกขสมุทยอริยสัจเป็นสิ่งที่ควรละ |
1908 |
|
|
| 306-อุทเทศแห่งนิโรธอริยสัจ |
1763 |
|
|
| 307-ที่ละไปดับไป แห่งตัณหา |
1843 |
|
|
| 308-ความดับทุกข์มี เพราะความดับแห่งนันทิ |
1946 |
|
|
| 309-ลูกโซ่แห่งความดับทุกข์ |
1929 |
|
|
| 310-พ้นทุกข์เพราะไม่เพลินในธาตุ |
2019 |
|
|
| 311-ความหมายของคำว่า “ความดับ” |
1847 |
|
|
| 312-ความดับของรูปขันธ์ คือ ความดับของทุกข์ |
2306 |
|
|
| 313-ความดับของเวทนาขันธ์ คือ ความดับของทุกข์ |
1866 |
|
|
| 314-ความดับของสัญญาขันธ์ คือ ความดับของทุกข์ |
2013 |
|
|
| 315-ความดับของสังขารขันธ์ คือ ความดับของทุกข์ |
1865 |
|
|
| 316-ความดับของวิญญาณขันธ์ คือ ความดับของทุกข์ |
1850 |
|
|
| 317-ความดับของเบญจขันธ์ คือ ความดับของทุกข์ |
1965 |
|
|
| 318-ดับตัณหา คือปลงภาระหนักลงได้ |
2254 |
|
|
| 319-ละกิเลสตัณหาได้ คือละเบญจขันธ์ได้ |
2158 |
|
|
| 320-ละฉันทราคะแห่งสิ่งใด ก็คือการละซึ่งสิ่งนั้น |
1932 |
|
|
| 321-ความสิ้นตัณหา คือ นิพพาน |
2056 |
|
|
| 322-ที่สุดของพรหมจรรย์ คือนิพพาน |
1845 |
|
|
| 323-ความไม่เพลินในอายตนะ คือความหลุดพ้นจากทุกข์ |
2431 |
|
|
| 324-หลุดพ้นจากทุกข์ เพราะไม่เพลิดเพลินในเบญจขันธ์ |
1773 |
|
|
| 325-ความดับของอายตนะ คือ ความดับของทุกข์ |
2053 |
|
|
| 326-ความรู้ที่ถึงขั้นทำลายตัณหาแห่งกามคุณในอดีต |
1833 |
|
|
| 327-ความปลอดจากกามโยคะ |
1859 |
|
|
| 328-ความปลอดจากภวโยคะ |
1814 |
|
|
| 329-ความปลอดจากทิฏฐิโยคะ |
1814 |
|
|
| 330-ความปลอดจากอวิชชาโยคะ |
2090 |
|
|
| 331-เครื่องกีดขวางการละสัญโญชน์ |
1924 |
|
|
| 332-ประพฤติพรหมจรรย์เพื่อละเพื่อตัดอนุสัยโดยเด็ดขาด |
2157 |
|
|
| 333-เห็นโลกก็เห็นเหมือนเห็นฟองน้ำและพยับแดด |
1944 |
|
|
| 334-เห็นโลกชนิดที่ความตายไม่เห็นเรา |
1759 |
|
|
| 335-การดับทุกข์สิ้นเชิง ไม่เนื่องด้วยอิทธิวิธี |
1873 |
|
|
| 336-ทิฏฐิทัสสนะที่เป็นไปเพื่อทุกขนิโรธ |
1819 |
|
|
| 337-“ที่” ซึ่งนามรูปดับไม่มีเหลือ |
2128 |
|
|
| 338-“ที่” ซึ่งธาตุสี่หยั่งลงไม่ถึง |
2307 |
|
|
| 339-สิ่งที่ไม่ปรุง |
2303 |
|
|
| 340-“สิ่งนั้น” หาพบในกายนี้ |
2042 |
|
|
| 341-อาณาจักรแห่งโลกอุดร |
2017 |
|
|
| 342-เมื่อ “เธอ” ไม่มี |
1869 |
|
|
| 343-สิ่งที่ไม่เต็มขึ้นหรือพร่องลง |
1857 |
|
|
| 344-ตรงกันข้ามไปเสียทุกอย่าง |
2125 |
|
|
| 345-ที่สุดแห่งทุกข์ |
2089 |
|
|
| 346-สิ่งนั้นมีแน่ |
2168 |
|
|
| 347-ธรรมที่ชื่อว่า “นิพพาน” |
1877 |
|
|
| 348-นิพพานธาตุ |
2267 |
|
|
| 349-ลักษณะแห่งนิพพานธาตุสองชนิด |
2438 |
|
|
| 350-อสังขตลักษณะ ๓ อย่าง |
1864 |
|
|
| 351-ความดับเย็นของเวทนามีได้ แม้ในทิฏฐธรรมนี้ |
2118 |
|
|
| 352-นิพพานคือ วิราคธรรม |
1847 |
|
|
| 353-ไวพจน์ของนิพพาน |
1800 |
|
|
| 354-นิพพานอธิวจนะ |
2093 |
|
|
| 355-ยาถ่ายและยาสำรอกความเกิด - แก่ - ตาย |
1873 |
|
|
| 356-ธรรมเป็นเครื่องถอนอัส๎มิมานะในปัจจุบัน |
2043 |
|
|
| 357-สมาธิที่มีผลเป็นความไม่มีอหังการะมมังการะมานานุสัย |
2214 |
|
|
| 358-นิพพานเป็นสุขอย่างยิ่ง |
1701 |
|
|
| 359-นิพพานเห็นได้ยากยิ่ง |
2162 |
|
|
| 360-พอนิพพานธรรมปรากฏก็หมดสงสัย |
2278 |
|
|
| 361-นิพพานเป็นที่มุ่งแสวงของผู้มองเห็นโทษในโลก |
1787 |
|
|
| 362-เพราะมีสิ่งที่ไม่ตาย สิ่งที่ตายจึงมีทางออก |
1875 |
|
|
| 363-ไม่ถึงนิพพาน เพราะพลัดออกนอกทางจนหลงทาง |
1688 |
|
|
| 364-นิพพานของคนตาบอด (มิจฉาทิฏฐิ) |
1709 |
|
|
| 365-ไม่นิพพานเพราะยึดถือธรรมที่ได้บรรลุ |
1776 |
|
|
| 366-การทำรถให้แล่นไปได้ถึงนิพพาน |
1675 |
|
|
| 367-ถ้ายังมีเชื้อก็ยังไม่ปรินิพพาน |
1776 |
|
|
| 368-ถ้าหมดเชื้อก็ปรินิพพาน |
1733 |
|
|
| 369-นิพพานที่เห็นได้เอง |
1732 |
|
|
| 370-นิพพานที่เห็นได้เอง ตามคำของพระอานนท์ |
1741 |
|
|
| 371-หมด “อาหาร” ก็นิพพาน |
1800 |
|
|
| 372-อาสวักขยญาณเป็นเครื่องให้พ้นจากอาสวะ |
1773 |
|
|
| 373-ปริญญาที่แท้จริง |
1718 |
|
|
| 374-วิโมกข์ ๒ ระดับ สมยวิโมกข์ - อสมยวิโมกข์ |
1987 |
|
|
| 375-ธรรมที่สมควรแก่การหลุดพ้นจากทุกข์ |
2334 |
|
|
| 376-นิสฺสารณิยธาตุที่ทำความง่ายให้แก่การละตัณหา |
2092 |
|
|
| 377-ธรรมธาตุต่าง ๆ ที่เป็นผลของสมถวิปัสสนาอันดับสุดท้าย |
1778 |
|
|
| 378-ปุพเพนิวาสานุสสติญาณที่แท้จริง |
1881 |
|
|
| 379-อริยวิโมกข์ คือ อมตธรรม |
1984 |
|
|
| 380-บริษัทเลิศเพราะสนใจโลกุตตระสุญญตา (ทางแห่งนิโรธ) |
1710 |
|
|
| 381-นิพพานเพราะไม่ยึดถือธรรมที่ได้บรรลุ |
2098 |
|
|
| 382-ปรินิพพานในทิฏฐธรรม ด้วยการตัดอกุศลมูล |
1848 |
|
|
| 383-ปรินิพพานเฉพาะตน ผลแห่งการถอนความมั่นหมายในธรรมทั้งปวง |
1829 |
|
|
| 384-หยุดถือมั่น – หยุดหวั่นไหว |
2013 |
|
|
| 385-ความไม่สะดุ้งหวาดเสียว เพราะไม่มีอุปาทาน |
2016 |
|
|
| 386-ความไม่สะดุ้งหวาดเสียวเพราะไม่มีอุปาทาน |
2125 |
|
|
| 387-ลำดับแห่งโลกิยสุข (ซึ่งยังไม่ถึงนิพพาน) |
1844 |
|
|
| 388-อนุปุพพนิโรธ เก้า |
1705 |
|
|
| 389-อนุปุพพวิหารอาพาธ |
1635 |
|
|
| 390-ปัญญาสติกับนามรูปดับเพราะวิญญาณดับ |
1713 |
|
|
| 391-เห็นโลกมีค่าเท่ากับเศษหญ้าเศษไม้ |
1654 |
|
|
| 392-หมดกลม - หยุดหมุน |
1601 |
|
|
| 393-คนดำหรือคนขาว ล้วนมีหวังในนิพพาน |
1681 |
|
|
| 394-วิมุตติไม่มีความต่างกันตามวรรณะของผู้ปฏิบัติ |
1706 |
|
|
| 395-อริยโลกุตตรธรรมสำหรับคนทุกคนทุกวรรณะ |
1728 |
|
|
| 396-ปุถุชน คือ ผู้ยึดถือเต็มที่ |
1909 |
|
|
| 397-พระเสขะ คือ ผู้กำลังจะไม่ยึดถือ |
1615 |
|
|
| 398-ปุถุชน คือ ผู้ที่ยังไม่รู้จักนิพพาน |
2087 |
|
|
| 399-พระเสขะ คือ ผู้ที่กำลังจะรู้จักนิพพาน |
1620 |
|
|
| 400-พระอเสขะ คือ ผู้ที่หมดความยึดถือทุกสิ่ง |
1678 |
|
|
| 401-พระอเสขะ คือ ผู้ที่ไม่ยึดถือแม้ในนิพพาน |
3182 |
|
|
| 402-ไตรสิกขาของพระอเสขะ |
1933 |
|
|
| 403-ธรรมขันธ์ของพระอเสขะ |
1714 |
|
|
| 404-สัมมัตตะสิบของพระอเสขะ |
2151 |
|
|
| 405-องค์แห่งความเป็นพระเสขะและพระอเสขะ |
1988 |
|
|
| 406-นิทเทสแห่งไตรสิกขา เพื่อเปรียบเทียบ |
1682 |
|
|
| 407-นิทเทสแห่งไตรสิกขา (อีกนัยหนึ่ง) |
2084 |
|
|
| 408-เปรียบเทียบพระเสขะ - อเสขะ |
1694 |
|
|
| 409-ความลดหลั่นแห่งพระอริยบุคคลผู้ปฏิบัติอย่างเดียวกัน |
1614 |
|
|
| 410-การรู้เบญจขันธ์ โดยหลักแห่งอริยสัจสี่ |
1687 |
|
|
| 411-การรู้ปัญจุปาทานขันธ์โดยธรรมลักษณะห้า |
2070 |
|
|
| 412-ผู้ละราคะ-โทสะ-โมหะ ระดับโสดาบัน |
1732 |
|
|
| 413-พระโสดาบัน รู้จักปัญจุปาทานักขันธ์ |
1688 |
|
|
| 414-พระโสดาบันเป็นใครกัน |
1694 |
|
|
| 415-หลักเกณฑ์พยากรณ์ภาวะโสดาบันของตนเอง |
1702 |
|
|
| 416-แว่นส่องความเป็นพระโสดาบัน |
1658 |
|
|
| 417-ผู้สมบูรณ์ด้วยทิฏฐิโดยธรรมชาติ (สิ่งที่ผู้สมบูรณ์ด้วยทิฏฐิทำไม่ได้โดยธรรมชาติ) |
1647 |
|
|
| 418-ผู้ถึงพร้อมด้วยทิฏฐิ (อภัพพฐานสำหรับผู้ที่ถึงพร้อมด้วยทิฏฐิ) |
1896 |
|
|
| 419-ผู้ถึงพร้อมด้วยทิฏฐิ (อภัพพฐานสำหรับผู้ที่ถึงพร้อมด้วยทิฏฐิ) (อีกนัยหนึ่ง) |
1711 |
|
|
| 420-ผู้ถึงพร้อมด้วยทิฏฐิ (อภัพพฐานสำหรับผู้ที่ถึงพร้อมด้วยทิฏฐิ) (อีกนัยหนึ่ง) |
1919 |
|
|
| 421-ผู้สิ้นความสงสัย (พระโสดาบัน) |
1746 |
|
|
| 422-ผู้มีธรรมญาณและอัน๎วยญาณ (พระโสดาบัน) |
1659 |
|
|
| 423-พระโสดาบัน รู้จักอินทรีย์หก |
1685 |
|
|
| 424-พระโสดาบันกับพระอรหันต์ต่างกัน ในการเห็นธรรม |
1672 |
|
|
| 425-พระโสดาบันกับพระอรหันต์ต่างกันในการเห็นธรรม (อีกนัยหนึ่ง) |
1714 |
|
|
| 426-ผู้รวมอยู่ในกลุ่มโสดาบัน ๓ จำพวก |
1838 |
|
|
| 427-ความเป็นพระโสดาบัน ไม่อาจแปรปรวน |
1694 |
|
|
| 428-ความเป็นโสดาบัน ประเสริฐกว่าเป็นพระเจ้าจักรพรรดิ |
1974 |
|
|
| 429-ผลแห่งความเป็นโสดาบัน |
2201 |
|
|
| 430-พระอริยบุคคลละสังโยชน์ได้ต่างกัน |
1657 |
|
|
| 431-พระอริยบุคคลผู้ต้องใช้สังขารธรรมต่างกัน สี่ประเภท |
2059 |
|
|
| 432-อุปมาการฝึกช้างศึก ด้วยการฝึกตนของอริยสาวก |
1712 |
|
|
| 433-บุคคลที่มีเชื้อเหลือ ๙ จำพวก |
1603 |
|
|
| 434-พระอรหันต์รู้จักปัญจุปาทานขันธ์ชัดแจ้งแล้วหลุดพ้น |
1625 |
|
|
| 435-บุคคลผู้บรรลุอนุปาทาปรินิพพาน |
1656 |
|
|
| 436-พระอรหันต์คือผู้เป็น อเสขะ |
1647 |
|
|
| 437-ธรรมเป็นเครื่องอยู่ของพระอริยเจ้า |
1940 |
|
|
| 438-ผู้มีคุณลักษณะพิเศษของพระอรหันต์ |
1691 |
|
|
| 439-พระอรหันต์เลิศกว่าภวัคคพรหม |
1554 |
|
|
| 440-ผู้ข้ามพ้นกามโลก - รูปโลก - อรูปโลก ยังไม่ชื่อว่าข้ามพ้นโลก |
2018 |
|
|
| 441-พระอรหันต์คือผู้เป็นเกพลี |
2088 |
|
|
| 442-ผู้เป็นเกพลีบุคคล ในพุทธศาสนา |
1772 |
|
|
| 443-มีศีลงาม - ธรรมงาม - ปัญญางาม ก็เป็นเกพลี |
1601 |
|
|
| 444-ผู้ละอาสวะนานาแบบ |
1623 |
|
|
| 445-ผู้พ้นพิเศษเพราะความสิ้นตัณหา |
1673 |
|
|
| 446-ผู้อาบแล้วด้วยเครื่องอาบ |
1531 |
|
|
| 447-ผู้ไม่เป็นทั้งฝ่ายรับและฝ่ายค้าน |
1542 |
|
|
| 448-ผู้ถอนรากแห่งความรักและความเกลียดได้แล้ว |
2223 |
|
|
| 449-ผู้ไม่สำคัญมั่นหมายแล้วไม่เกิดนันทิ (อุปาทาน) |
1511 |
|
|
| 450-ผู้ปฏิบัติเปรียบด้วยนักรบผู้เชี่ยวชาญการยิงศร |
1664 |
|
|
| 451-ผู้หลุดพ้นแล้วมีอุปมา ๕ อย่าง |
1555 |
|
|
| 452-ผู้รอดไปได้ไม่ตายกลางทาง |
1763 |
|
|
| 453-ผู้ตายคาประตูนิพพาน |
1709 |
|
|
| 454-ผู้กำลังโน้มเอียงไปสู่นิพพาน |
1724 |
|
|
| 455-ผู้ปฏิบัติเพื่อความดับเย็นเป็นนิพพาน |
1869 |
|
|
| 456-ผู้รู้ความลับของปิยรูป-สาตรูป |
1599 |
|
|
| 457-ผู้มีจิตอันหาขอบเขตมิได้ |
1660 |
|
|
| 458-พระอริยบุคคล มีอันดับเจ็ด |
2004 |
|
|
| 459-ผู้อนิมิตตวิหารี |
1726 |
|
|
| 460-ตทังคนิพพุโต - ผู้ดับเย็นด้วยองค์นั้น ๆ |
1556 |
|
|
| 461-หมดตัวตน ก็หมดเรื่องผูกพัน |
1596 |
|
|
| 462-หมดตัวตน ก็หมดอหังการ |
1595 |
|
|
| 463-สัญญาที่เป็นส่วนประกอบแห่งวิชชา |
1848 |
|
|
| 464-บุคคลผู้ถึงซึ่งวิชชา |
1550 |
|
|
| 465-วิชชาของผู้ถึงซึ่งวิชชา |
1507 |
|
|
| 466-ผู้รับผลของการปฏิบัติเกี่ยวกับธาตุสี่ |
1822 |
|
|
| 467-ผู้ไม่กลืนเบ็ดของมาร |
1986 |
|
|
| 468-ผู้ไม่เข้าไปหาย่อมหลุดพ้น |
1582 |
|
|
| 469-ผู้ลวงมัจจุราชให้หลง |
2513 |
|
|
| 470-วิมุตติต่างกันแต่เป็นผลของการปฏิบัติอย่างเดียวกัน |
1596 |
|
|
| 471-พระอริยบุคคลมีหลายระดับ เพราะอินทรีย์ยิ่งหย่อนกว่ากัน |
1575 |
|
|
| 472-การเป็นพระอริยเจ้าไม่ใช่สิ่งสุดวิสัย |
2132 |
|
|
| 473-กายนครที่ปลอดภัย |
1652 |
|
|
| 474-ผู้ไม่มีหนามยอกตำ |
2103 |
|
|
| 475-ผู้อยู่คนเดียว คือผู้ไม่ข้องติดอยู่ในธรรมทั้งปวง |
2031 |
|
|
| 476-กายของผู้ที่สิ้นตัณหาแล้วก็ยังตั้งอยู่ชั่วขณะ (นิโรธมิใช่ความตาย) |
1765 |
|
|
| 477-พระอรหันต์ตายแล้วสูญหรือ |
2042 |
|
|
| 478-หลักการทดสอบตัวเองว่าเป็นอรหันต์หรือไม่ |
1624 |
|
|
| 479-คำถามที่ใช้ทดสอบความเป็นอรหันต์ (มีหกหมวด) |
2123 |
|
|
| 480-สมณะสี่ประเภท |
1992 |
|
|
| 481-สมณะสี่ประเภท (อีกนัยหนึ่ง) |
1457 |
|
|
| 482-สมณะสี่ประเภท (อีกนัยหนึ่ง) |
1542 |
|
|
| 483-สมณะสี่ประเภท (อีกนัยหนึ่ง) |
1401 |
|
|
| 484-สมณะสี่ประเภท (อีกนัยหนึ่ง) |
1467 |
|
|
| 485-สมณะแห่งลัทธิหนึ่ง ๆ ต่างจากสมณะแห่งลัทธิอื่น |
2028 |
|
|
| 486-ไม่อาจจะกล่าวว่าใครดีกว่าใคร เพราะอาศัยเหตุสักว่าชื่อ |
1513 |
|
|
| 487-ความเหมือนและความแตกต่างระหว่างพระอรหันต์ผู้เลิศทางปัญญากับสัมมาสัมพุทธเจ้า |
1547 |
|
|
| 488-ฝีเท้าไววัดด้วยการรู้อริยสัจ |
1485 |
|
|
| 489-ผู้รู้จักเลือกเอาฝ่ายดับไม่เหลือแห่งภพ |
1534 |
|
|
| 490-ผู้อยู่อย่างคนมีความสุขก็ทำวิราคะให้ปรากฏได้ |
1808 |
|
|
| 491-ระดับต่าง ๆ แห่งบุคคลผู้ถอนตัวขึ้นจากทุกข์ |
2119 |
|
|
| 492-อาการดับแห่งโลก |
2002 |
|
|
| 493-อาการดับแห่งความทุกข์ |
1668 |
|
|
| 494-อาการดับแห่งทุกข์โดยสังเขปที่สุด |
1597 |
|
|
| 495-อาการดับแห่งทุกข์ โดยสังเขป |
1881 |
|
|
| 496-อาการดับแห่งทุกข์โดยสมบูรณ์ |
1576 |
|
|
| 497-อาการดับแห่งความทุกข์ (อีกปริยายหนึ่ง 1) |
1539 |
|
|
| 498-อาการดับแห่งความทุกข์ (อีกปริยายหนึ่ง 2) |
1733 |
|
|
| 499-อาการดับแห่งความทุกข์ (อีกปริยายหนึ่ง 3) |
1619 |
|
|
| 500-อาการดับแห่งความทุกข์ (อีกปริยายหนึ่ง 4) |
1662 |
|
|
| 501-อาการดับแห่งความทุกข์ (อีกปริยายหนึ่ง 5) |
1687 |
|
|
| 502-เหตุดับแห่งทุกข์ที่ตรัสไว้โดยอเนกปริยาย |
2215 |
|
|
| 503-ลักษณาการแห่งการรู้อริยสัจและการสิ้นอาสวะจบพรหมจรรย์ |
1972 |
|
|
| 504-ลักษณะของความดับแห่งทุกข์ |
1724 |
|
|
| 505-ลักษณะของความดับแห่งทุกข์ (อีกปริยายหนึ่ง 1) |
1613 |
|
|
| 506-ลักษณะของความดับแห่งทุกข์ (อีกปริยายหนึ่ง 2) |
1599 |
|
|
| 507-ลักษณะของความดับแห่งทุกข์ (อีกปริยายหนึ่ง 3) |
1954 |
|
|
| 508-อาการแห่งบุคคลผู้หลุดพ้น |
1791 |
|
|
| 509-อาการดับแห่งตัณหาในนามแห่งนันทิ |
1785 |
|
|
| 510-สักกายนิโรธ |
1546 |
|
|
| 511-อาการแห่งการละอวิชชา โดยย่อ |
1631 |
|
|
| 512-กระแสการปรุงแต่งแห่งการเกิดวิมุตติญาณทัสสนะ |
2008 |
|
|
| 513-การปรินิพพานในทิฏฐธรรม |
1915 |
|
|
| 514-การปรินิพพานในทิฏฐธรรม (อีกปริยายหนึ่ง) 1 |
1529 |
|
|
| 515-การปรินิพพานในทิฏฐธรรม (อีกปริยายหนึ่ง) 2 |
1625 |
|
|
| 516-ลักษณะแห่งจิตที่หลุดพ้นด้วยดี |
1761 |
|
|
| 517-ลักษณะแห่งจิตที่หลุดพ้นด้วยดี (อีกนัยหนึ่ง) 1 |
1535 |
|
|
| 518-ลักษณะแห่งจิตที่หลุดพ้นด้วยดี (อีกนัยหนึ่ง) 2 |
1469 |
|
|
| 519-ลักษณะแห่งจิตที่หลุดพ้นด้วยดี (อีกนัยหนึ่ง) 3 |
1510 |
|
|
| 520-ลักษณะแห่งจิตที่หลุดพ้นด้วยดี (อีกนัยหนึ่ง) 4 |
2004 |
|
|
| 521-ลักษณะแห่งจิตที่หลุดพ้นด้วยดี (อีกนัยหนึ่ง) 5 |
1491 |
|
|
| 522-ลำดับการหลุดพ้นโดยละเอียดเมื่อเห็นอนัตตา |
2029 |
|
|
| 523-ทางให้ถึงความหลุดพ้นห้าทาง |
1533 |
|
|
| 524-รู้จักอุปาทาน ต่อเมื่อหมดอุปาทาน |
2115 |
|
|
| 525-อาสวะสิ้นไปเพราะการกำจัดสมารัมภะและอวิชชา |
1522 |
|
|
| 526-พอรู้เรื่องการร้อยรัด ก็สามารถทำที่สุดทุกข์ |
1541 |
|
|
| 527-ลักษณะแห่งการถึงที่สุดทุกข์ |
1531 |
|
|
| 528-ลำดับแห่งการดับของสังขาร (อนุปุพพสังขารนิโรธ) |
1986 |
|
|
| 529-จิตหยั่งลงสู่อมตะเมื่อประกอบด้วยสัญญาอันเหมาะสม |
1689 |
|
|
| 530-บรรลุอรหันต์โดยละมัญญนะหกชนิด |
1539 |
|
|
| 531-ขั้นตอนอันจำกัดแห่งปัจจัยของการละกาม - รูป - อรูปราคะ |
1929 |
|
|
| 532-ละราคะโทสะโมหะได้ เพราะไม่หลงในสัญโญชนิยธรรม |
1664 |
|
|
| 533-ภาวะแห่งความสิ้นตัวตนและสิ้นโลก |
1656 |
|
|
| 534-สิ้นกิเลสก็แล้วกัน ไม่ต้องรู้ว่าสิ้นไปเท่าไร |
2526 |
|
|
| 535-เมื่อสังโยชน์เหมือนเครื่องหวายสิ้นอายุ |
1747 |
|
|
| 536-ฟองไข่ออกเป็นตัว มิใช่โดยเจตนาของแม่ไก่ (เหมือนอาสวะสิ้นเอง เมื่อปฏิบัติชอบ) |
1477 |
|
|
| 537-ผลสูงต่ำแห่งการปฏิบัติ ตามที่อาจทำให้เกิดขึ้น |
1661 |
|
|
| 538-อานิสงส์ตามลำดับการเกิดแห่งธรรมโดยไม่ต้องเจตนา |
1574 |
|
|
| 539-สัญญาในอุปาทานระงับไป เมื่ออารมณ์แห่งสัญญานั้นเป็นวิภูตะ |
2307 |
|
|
| 540-อนุสัยทั้งสามไม่เกิดแก่อริยสาวก แม้เมื่อเสวยทุกขเวทนา |
1497 |
|
|
| 541-การไม่เกิดอนุสัยสามเมื่อเสวยเวทนาสาม แล้วดับเย็น |
1558 |
|
|
| 542-อาการที่ตัณหาไม่นำไปสู่ภพใหม่ ให้เกิดผลพิเศษอีกนานาประการ |
1548 |
|
|
| 543-การออกไปเสียได้จากทางเดินแห่งจิตของสัตว์บุถุชน |
1571 |
|
|
| 544-การละความผูกพันในความสุขทุกชั้น |
1988 |
|
|
| 545-การละทิฏฐิด้วยอนุปัสสนาญาณในอารมณ์ของทิฏฐินั้น ๆ |
1591 |
|
|
| 546-อนุสัยเจ็ดสลาย เมื่อขาดความยึดมั่นในอารมณ์แห่งปปัญจสัญญา |
1773 |
|
|
| 547-ลำดับปัจจัยแห่งการกระทำให้แจ้งซึ่งนิพพาน |
1529 |
|
|
| 548-วิธีการบ่มวิมุตติให้ถึงที่สุด |
1598 |
|
|
| 549-สติปัฏฐานบริบูรณ์เพราะอานาปานสติบริบูรณ์ |
1687 |
|
|
| 550-โพชฌงค์บริบูรณ์เพราะสติปัฏฐานบริบูรณ์ |
1559 |
|
|
| 551-วิชชา-วิมุตติบริบูรณ์เพราะโพชฌงค์บริบูรณ์ |
1574 |
|
|
| 552-นิโรธอริยสัจ (อีกนัยหนึ่ง) |
1758 |
|
|
| 553-นิโรธอริยสัจเป็นสิ่งที่ควรทำให้แจ้ง |
3307 |
|
|
