001-ตรัสรู้แล้ว ทรงรำพึงถึงหมู่สัตว์ |
18674 |
|
|
002-การพ้นทุกข์โดยไม่รู้อริยสัจนั้น เป็นไปไม่ได้ |
11154 |
|
|
003-เพราะไม่รู้อริยสัจ จึงต้องแล่นไปในสังสารวัฏ |
9502 |
|
|
004-สัตว์เกิดกลับมาเป็นมนุษย์มีน้อย เพราะไม่รู้อริยสัจ |
7882 |
|
|
005-ความมืดบอดของโลก มีตลอดเวลาที่พระตถาคตไม่เกิดขึ้น |
7339 |
|
|
006-อริยสัจสี่ เป็นสิ่งที่คงที่ไม่รู้จักเปลี่ยนตัว |
7260 |
|
|
007-สุขที่สัตว์โลกควรกลัว และไม่ควรกลัว |
7072 |
|
|
008-ความรู้สึกของบุถุชน ไขว้กันอยู่เสมอต่อหลักแห่งอริยสัจ |
7185 |
|
|
009-ผู้ติดเหยื่อโลก ชอบฟังเรื่องกาม ไม่ฟังเรื่องสงบ |
6793 |
|
|
010-การฟังอริยสัจ เหมาะสำหรับจิตที่ฟอกแล้วเท่านั้น |
6922 |
|
|
011-จิตที่ยังไม่ได้ฟอก ยากนักที่จะเห็นนิโรธสัจ |
6944 |
|
|
012-สัตว์ผู้ไม่เป็นไทต่อความกำหนัด ย่อมหลงกาม |
6523 |
|
|
013-สัตว์โลก รู้จักสุขอันแท้จริง ต่อเมื่อปัญญาเกิด |
6474 |
|
|
014-มนุษย์เป็นอันมาก ได้ยึดถือเอาที่พึ่งผิด ๆ |
6628 |
|
|
015-ผู้ไม่รู้อริยสัจ ย่อมหลงสร้างเหวแห่งความทุกข์เพื่อตัวเอง อยู่ร่ำไป |
6157 |
|
|
016-ผู้รู้อริยสัจ หาหลงสร้างทุกข์ขึ้นเพื่อตัวเองไม่ |
6541 |
|
|
017-ทุกข์ประเภทใหญ่ ๆ ก็มีพอแล้วสำหรับสัตว์จะสำนึกตัวมารู้อริยสัจ |
6201 |
|
|
018-พอรู้อริยสัจ ทุกข์เหลือน้อยขนาดฝุ่นติดปลายเล็บเทียบกับปฐพี |
5911 |
|
|
019-ผู้ไม่รู้อริยสัจ ชื่อว่าตกอยู่ในที่มืด |
6055 |
|
|
020-ผู้ไม่รู้อริยสัจ ชื่อว่าตกอยู่ในหลุมเพลิงเป็นนิจ |
6464 |
|
|
021-กว่ามนุษย์จะหลุดจากบ่วง (คือรู้อริยสัจ) |
6048 |
|
|
022-ยังมีพวกบริโภคกามโดยไม่จมกาม |
6253 |
|
|
023-ผู้รู้อริยสัจเป็นหลักอยู่ในใจ ย่อมไม่มีอาการสั่นสะเทือนเพราะถูกยกวาทะ ดุจเสาหิน |
4698 |
|
|
024-ผู้ประกอบด้วยอวิชชา คือผู้ไม่มีความรู้สี่อย่าง |
4728 |
|
|
025-อย่าคิดเรื่องโลก แต่จงคิดเรื่องอริยสัจ |
4887 |
|
|
026-อย่ากล่าวเรื่องทุ่มเถียงแก่งแย่งกัน แต่จงกล่าวเรื่องความพ้นทุกข์ |
4555 |
|
|
027-อย่ากล่าวเรื่องไม่มีประโยชน์ แต่จงกล่าวเรื่องความพ้นทุกข์ |
4854 |
|
|
028-จงบวชเพื่อรู้ความดับทุกข์ เหมือนเขาทั้งหลายผู้บวชแล้วโดยชอบ |
4413 |
|
|
029-ไม่รู้อริยสัจ ก็ยังไม่เป็นสมณพราหมณ์ที่แท้ |
4688 |
|
|
030-ถ้ามัวรอให้รู้เรื่องที่ไม่จำเป็นเสียก่อน ก็ตายเปล่า |
4588 |
|
|
031-อย่ายึดถือติดแน่นในธรรม แต่จงใช้เพียงเป็นเครื่องมือ |
4427 |
|
|
032-เปรียบนักเรียนอริยสัจ ด้วยหนูต่างจำพวกกัน |
4316 |
|
|
033-จงสงเคราะห์ผู้อื่น ด้วยการให้รู้อริยสัจ |
4282 |
|
|
034-พระพุทธองค์ คือผู้ทรงชี้ให้รู้จักทุกข์ |
4608 |
|
|
035-มุมน้อยมุมหนึ่งของความทุกข์ ที่พระองค์ไม่มี |
4187 |
|
|
036-ทรงแสวง |
4443 |
|
|
037-ทรงพบ |
4217 |
|
|
038-เมื่อยังไม่ทรงรู้อริยสัจ ก็ยังไม่ชื่อว่า ได้ตรัสรู้อนุตตรสัมมาสัมโพธิญาณ |
4389 |
|
|
039-ถ้าไม่รู้เบญจขันธ์โดยนัยอริยสัจสี่ ก็ยังไม่ทรงปฏิญญาเป็นพระพุทธเจ้า |
4328 |
|
|
040-พระพุทธองค์ ทรงพระนามว่า สัมมาสัมพุทธะ ก็เพราะได้ตรัสรู้อริยสัจสี่ |
4077 |
|
|
041-ทรงรอบรู้โลก (อริยสัจ) |
4633 |
|
|
042-ทรงบันลือสีหนาท ประกาศจตุราริยสัจ |
4408 |
|
|
043-ทรงประกาศ อนุตตรธรรมจักร ซึ่งใครๆ ประกาศไม่ได้ |
4018 |
|
|
044-สิ่งที่ไม่ทรงนำมาสอน มีมากยิ่งกว่ามากนัก |
4225 |
|
|
045-สิ่งที่ทรงนำมาสอน ก็เฉพาะเรื่องความพ้นทุกข์ |
3991 |
|
|
046-ทรงพยากรณ์เฉพาะเรื่องอริยสัจสี่ |
4010 |
|
|
047-ทรงบัญญัติสัจจะ ไม่เข้าใคร ออกใคร |
3864 |
|
|
048-ตรัสถ้อยคำโดยโวหารโลก แต่มิได้ทรงยึดถือ |
3856 |
|
|
049-สาวกมาอยู่อาศัยพระองค์ เพราะทรงตอบปัญหาอริยสัจได้ |
3720 |
|
|
050-พระพุทธเจ้า ทั้งในอดีต - อนาคต - ปัจจุบัน ล้วนแต่ตรัสรู้อริยสัจสี่ |
4014 |
|
|
051-เหตุที่ต้องมีพระพุทธองค์และธรรมวินัยอยู่ในโลก |
4142 |
|
|
052-ผู้ช่วยให้รู้อริยสัจ นับเนื่องอยู่ในบุคคลผู้มีอุปการะมาก |
3844 |
|
|
053-ทั้งในอดีต อนาคต ปัจจุบัน ล้วนมีการประกาศอริยสัจ ตามเป็นจริง |
3629 |
|
|
054-มีบุคคลบวชแล้วรู้อริยสัจ ทั้งในอดีต - อนาคต - ปัจจุบัน |
3655 |
|
|
055-ทั้งอดีต-อนาคต-ปัจจุบัน ล้วนแต่มีการรู้อริยสัจ |
3671 |
|
|
056-ตรัสว่าจงหลีกเร้น แล้วจักรู้อริยสัจ |
3969 |
|
|
057-ตรัสว่าจงเจริญสมาธิ จักรู้อริยสัจตามเป็นจริง |
3531 |
|
|
058-จิตเป็นสมาธิแล้ว รู้อริยสัจได้แจ่มใส เหมือนเห็นของในน้ำอันใส |
3762 |
|
|
059-เมื่อประพฤติถูกทาง กิริยาที่ไปนิพพาน เบาสบายเหมือนไม้ลอยตามน้ำ |
3655 |
|
|
060-การรู้จักอันตคาหิกทิฏฐิ ไม่เกี่ยวกับการรู้อริยสัจ และการประพฤติพรหมจรรย์ |
3556 |
|
|
061-สัจจะและหลักพึงปฏิบัติเกี่ยวกับการถึงสัจจะ |
3644 |
|
|
062-การรู้อริยสัจเป็นของไม่เหลือวิสัย พระอริยบุคคล จึงมีปริมาณมาก |
3442 |
|
|
063-คุณค่าของอริยสัจ อริยสัจสี่เป็นเอกังสิกธรรมที่ทรงแสดง |
3154 |
|
|
064-ทำที่สุดทุกข์โดยไม่รู้อริยสัจนั้นเป็นไปไม่ได้ |
3595 |
|
|
065-สัตว์ต้องเวียนว่ายเพราะไม่เห็นอริยสัจ |
3168 |
|
|
066-การรู้อริยสัจ รีบด่วนกว่าการดับไฟที่กำลังไหม้อยู่บนศีรษะ |
3199 |
|
|
067-การรู้อริยสัจควรแลกเอา แม้ด้วยการถูกแทงด้วยหอกวันละ ๓๐๐ ครั้ง ๑๐๐ ปี |
3087 |
|
|
068-เมื่อยังไม่รู้อริยสัจ ก็ไม่สามารถลงหลักแห่งความรู้ของตน |
3830 |
|
|
069-สัตว์จำพวกวินิบาตกับการเห็นจตุราริยสัจ |
3211 |
|
|
070-การรู้อริยสัจทำให้มีตาครบสองตา |
3561 |
|
|
071-การสิ้นอาสวะมีได้เพราะการรู้อริยสัจ |
3046 |
|
|
072-เหตุที่ทำให้สัจจะเหล่านี้ได้นามว่า “อริยะ” |
3232 |
|
|
073-เหตุที่ทำให้สัจจะเหล่านี้ได้นามว่า “อริยะ” (อีกนัยหนึ่ง) |
3037 |
|
|
074-อริยสัจสี่สำหรับความเป็นอริยบุคคล |
3267 |
|
|
075-อริยสัจจธรรมรวมอยู่ในหมู่ธรรมที่ใครค้านไม่ได้ |
3162 |
|
|
076-ประเภทหรือเค้าโครงของอริยสัจ หลักอริยสัจมีอย่างเดียว แต่คำอธิบายมีปริยายมากมาย |
3544 |
|
|
077-อริยสัจสี่โดยสังเขป (นัยทั่วไป) |
4086 |
|
|
078-อริยสัจสี่โดยสังเขป(อีกนัยหนึ่ง) (ทรงแสดงด้วยปัญจุปาทานขันธ์) |
3247 |
|
|
079-อริยสัจสี่โดยสังเขป (อีกนัยหนึ่ง) (ทรงแสดงด้วยอายตนะหก) |
3209 |
|
|
080-ทรงวางลำดับแห่งอริยสัจ อย่างตายตัว |
3212 |
|
|
081-อริยสัจสี่ในรูปแบบพิเศษ |
3075 |
|
|
082-การวางลำดับใหม่ ไม่มีเหตุผลเลย |
3067 |
|
|
083-หน้าที่อันเกี่ยวกับอริยสัจ มีสี่ชนิด |
2998 |
|
|
084-อริยสัจสี่ มีสามรอบ มีสิบสองอาการ |
3377 |
|
|
085-อริยสัจสี่ เนื่องกันจนเห็นแต่อริยสัจเดียวไม่ได้ |
3039 |
|
|
086-ไวพจน์ หรือคำแทนชื่อ ของจตุราริยสัจ |
3071 |
|
|
087-ไวพจน์ของจตุราริยสัจ (อีกนัยหนึ่ง)(ทรงแสดงด้วยคำว่า อันตะ) |
2910 |
|
|
088-ไวพจน์ของจตุราริยสัจ (อีกนัยหนึ่ง)(ทรงแสดงด้วยคำว่า สักกายะ) |
3025 |
|
|
089-ไวพจน์ของจตุราริยสัจ (อีกนัยหนึ่ง)(ทรงแสดงด้วยคำว่า โลก) |
3032 |
|
|
090-อริยสัจสี่ ที่ทรงแสดงโดยพิสดาร (นัยที่หนึ่ง) |
3507 |
|
|
091-อริยสัจสี่ ที่ทรงแสดงโดยพิสดาร (นัยที่สอง) |
3366 |
|
|
092-อุทเทศแห่งทุกขอริยสัจ |
2972 |
|
|
093-นิทเทศ ๒ ว่าด้วยทุกข์สรุปในปัญจุปาทานักขันธ์ |
2649 |
|
|
094-รูปและรูปอาศัย |
2761 |
|
|
095-มหาภูต คือ ธาตุสี่ |
2732 |
|
|
096-การเกิดขึ้นของธาตุสี่เท่ากับการเกิดขึ้นของทุกข์ |
2554 |
|
|
097-ความเพลินในธาตุสี่เท่ากับความเพลินในทุกข์ |
2697 |
|
|
098-รสอร่อย - โทษ - อุบายเครื่องพ้นไปของธาตุสี่ |
2784 |
|
|
099-ความลับของธาตุสี่ |
3166 |
|
|
100-ธาตุสี่ไม่เที่ยง เป็นทุกข์ เป็นอนัตตา |
2911 |
|
|
101-ยังยินดีในธาตุสี่อยู่ เพราะไม่รู้จักธาตุสี่ |
2799 |
|
|
102-ความหมายของคำว่า “รูป” |
3091 |
|
|
103-อุปมาแห่งรูป |
3877 |
|
|
104-อัสสาทะของรูป |
2831 |
|
|
105-อาทีนพของรูป |
3384 |
|
|
106-นิสสรณะของรูป |
3234 |
|
|
107-ข้อควรกำหนดเกี่ยวกับ รูป |
2697 |
|
|
108-รูปขันธ์โดยนัยแห่งอริยสัจสี่ |
2732 |
|
|
109-เวทนาหก |
2947 |
|
|
110-ความหมายของคำว่า “เวทนา” |
2729 |
|
|
111-อุปมาแห่งเวทนา |
2812 |
|
|
112-ความหมายอันแท้จริงของ “บาดาล” |
2619 |
|
|
113-ธรรมลักษณะ ๘ ประการแห่งเวทนา |
2697 |
|
|
114-หลักที่ควรรู้เกี่ยวกับ เวทนา |
2938 |
|
|
115-วิภาคแห่งเวทนา |
2739 |
|
|
116-“ธรรม” (คือเวทนา) เป็นสิ่งที่บัญญัติได้หลายปริยาย (อันเป็นเหตุให้หลงทุ่มเถียงกัน) |
2708 |
|
|
117-เวทนามีธรรมดาไม่เที่ยง |
2939 |
|
|
118-เวทนามีธรรมดาแปรปรวน |
2600 |
|
|
119-เวทนาเป็นทุกข์ เป็นลูกศร เป็นของไม่เที่ยง |
2605 |
|
|
120-เวทนาทุกชนิดสรุปลงในความหมายว่า “ทุกข์” |
2506 |
|
|
121-เวทนาเป็นทางมาแห่งอนุสัย |
2915 |
|
|
122-อัสสาทะชั้นเลิศของเวทนา |
2645 |
|
|
123-เวทนาคือทางไปแห่งจิตของสัตว์ |
3171 |
|
|
124-การเกิดของเวทนา เท่ากับ การเกิดของทุกข์ |
2350 |
|
|
125-อาการเกิดดับแห่งเวทนา |
2341 |
|
|
126-ข้อควรกำหนดเกี่ยวกับ เวทนา |
2379 |
|
|
127-เวทนาขันธ์ โดยนัยแห่งอริยสัจสี่ |
2332 |
|
|
128-ประมวลสิ่งที่ต้องรู้เกี่ยวกับเวทนา |
2404 |
|
|
129-สัญญาหก |
2811 |
|
|
130-ความหมายของคำว่า “สัญญา” |
2628 |
|
|
131-อุปมาแห่งสัญญา |
2521 |
|
|
132-หลักที่ควรรู้เกี่ยวกับ สัญญา |
2461 |
|
|
133-สัญญามีธรรมดาแปรปรวน |
2405 |
|
|
134-การเกิดของสัญญาเท่ากับการเกิดของทุกข์ |
2841 |
|
|
135-ข้อควรกำหนดเกี่ยวกับ สัญญา |
2330 |
|
|
136-สัญญาขันธ์โดยนัยแห่งอริยสัจสี่ |
2379 |
|
|
137-สังขารหก |
2425 |
|
|
138-ความหมายของคำว่า “สังขาร” |
2616 |
|
|
139-อุปมาแห่งสังขาร |
2850 |
|
|
140-สังขารมีธรรมดาแปรปรวน |
2625 |
|
|
141-การเกิดของสังขารเท่ากับการเกิดของทุกข์ |
2358 |
|
|
142-ข้อควรกำหนดเกี่ยวกับ สังขาร |
2429 |
|
|
143-สังขารขันธ์โดยนัยแห่งอริยสัจสี่ |
3165 |
|
|
144-วิญญาณหก |
2543 |
|
|
145-ความหมายของคำว่า “วิญญาณ” |
2582 |
|
|
146-อุปมาแห่งวิญญาณ |
2511 |
|
|
147-วิญญาณมีธรรมดาแปรปรวน |
2488 |
|
|
148-วิญญาณเมื่อทำหน้าที่เป็นพืช |
2406 |
|
|
149-การเกิดของวิญญาณเท่ากับการเกิดของทุกข์ |
2767 |
|
|
150-ข้อควรกำหนดเกี่ยวกับ วิญญาณ |
2466 |
|
|
151-วิญญาณขันธ์โดยนัยแห่งอริยสัจสี่ |
2387 |
|
|
152-วิภาคแห่งปัญจุปาทานักขันธ์ |
2675 |
|
|
153-อุปาทานสี่ |
2492 |
|
|
154-รากเง่าแห่งอุปาทานขันธ์ |
2518 |
|
|
155-อุปาทานกับอุปาทานขันธ์มิใช่อันเดียวกัน |
3429 |
|
|
156-อุปาทานและที่ตั้งแห่งอุปาทาน |
3427 |
|
|
157-เบญจขันธ์ได้นามว่าสักกายะและสักกายันตะ |
2905 |
|
|
158-ที่ติดของสัตว์ |
2466 |
|
|
159-ผู้ติดบ่วง - ผู้หลุดจากบ่วง |
2540 |
|
|
160-ความสะดุ้งหวาดเสียวเพราะอุปาทาน |
3511 |
|
|
161-ความสะดุ้งหวาดเสียวเพราะอุปาทาน (อีกนัยหนึ่ง) |
3875 |
|
|
162-ลัทธิอื่นไม่รู้จักเรื่องอัตตวาทุปาทาน |
2457 |
|
|
163-เบญจขันธ์เป็นสิ่งที่ควรรอบรู้ |
2577 |
|
|
164-มูลฐานแห่งการบัญญัติเบญจขันธ์ (แต่ละขันธ์) |
2244 |
|
|
165-เบญจขันธ์เป็นที่บัญญัติกฎแห่งสังขตะ |
2543 |
|
|
166-การถูกตราหน้าเพราะอนุสัยในเบญจขันธ์ |
2592 |
|
|
167-การถูกตราหน้าเพราะตายตามเบญจขันธ์ |
2333 |
|
|
168-สัญโญชน์และที่ตั้งแห่งสัญโญชน์ |
2312 |
|
|
169-ความลับของเบญจขันธ์ |
2475 |
|
|
170-เบญจขันธ์เนื่องด้วยปัจจัยแห่งความเศร้าหมองและบริสุทธิ์ |
2825 |
|
|
171-เบญจขันธ์เป็นธรรมฝ่ายที่แตกสลายได้ |
2268 |
|
|
172-เบญจขันธ์ไม่เที่ยง |
3343 |
|
|
173-เหตุปัจจัยของเบญจขันธ์ก็ไม่เที่ยง |
2479 |
|
|
174-เบญจขันธ์เป็นทุกข์ |
2335 |
|
|
175-เหตุปัจจัยของเบญจขันธ์ก็เป็นทุกข์ |
2608 |
|
|
176-เบญจขันธ์เป็นอนัตตา |
2166 |
|
|
177-เหตุปัจจัยของเบญจขันธ์ก็เป็นอนัตตา |
2162 |
|
|
178-เบญจขันธ์เป็นภาระที่หนัก |
2228 |
|
|
179-เบญจขันธ์เป็นทั้งผู้ฆ่าและผู้ตาย |
2222 |
|
|
180-เบญจขันธ์เป็นกองถ่านเถ้ารึง |
2240 |
|
|
181-เบญจขันธ์เป็นเครื่องผูกพันสัตว์ |
2458 |
|
|
182-เรียกกันว่า “สัตว์” เพราะติดเบญจขันธ์ |
2256 |
|
|
183-ไม่รู้จักเบญจขันธ์ชื่อว่ามีอวิชชา |
2650 |
|
|
184-เพลินในเบญจขันธ์เท่ากับเพลินในทุกข์ |
2149 |
|
|
185-ต้องละฉันทราคะในเบญจขันธ์ |
2336 |
|
|
186-หลักที่ควรรู้เกี่ยวกับทุกข์ |
2142 |
|
|
187-ปัญจุปาทานขันธ์ เป็นทุกขอริยสัจ |
2223 |
|
|
188-ปัญจุปาทานักขันธ์ เป็นทุกข์ |
2236 |
|
|
189-ทรงแสดงลักษณะความทุกข์ (อีกปริยายหนึ่ง) |
2288 |
|
|
190-ทรงแสดงลักษณะแห่งความทุกข์ (อีกปริยายหนึ่ง) |
2443 |
|
|
191-ความเป็นทุกข์สามลักษณะ |
2428 |
|
|
192-ความทุกข์ของเทวดาและมนุษย์ตามธรรมชาติ |
2784 |
|
|
193-เป็นทุกข์เพราะติดอยู่ในอายตนะ |
2204 |
|
|
194-ทุกข์เพราะยึดถือสิ่งที่ยึดถือไม่ได้ |
2302 |
|
|
195-ทุกข์คือกระแสการปรุงแต่งทางจิต (ไม่มีบุคคลผู้ทุกข์) |
2253 |
|
|
196-ไม่พ้นทุกข์เพราะมัวเพลินในอายตนะ |
2208 |
|
|
197-อายตนะหกเป็นทุกขอริยสัจ |
2188 |
|
|
198-กลุ่มอายตนะเป็นของร้อน |
2552 |
|
|
199-กลุ่มอายตนะเป็นของมืด |
2395 |
|
|
200-พิษลูกศรแห่งความทุกข์ของบุถุชน |
2316 |
|
|
201-สุขทุกข์เนื่องจากการมีอยู่แห่งขันธ์ |
2313 |
|
|
202-ประพฤติพรหมจรรย์นี้ เพื่อรอบรู้ทุกข์ |
2201 |
|
|
203-ทุกข์ชนิดปลายแถว |
2627 |
|
|
204-ทุกขอริยสัจเป็นสิ่งที่ควรรอบรู้ |
2117 |
|
|
205-อุทเทศแห่งสมุทยอริยสัจ |
2376 |
|
|
206-ลักษณาการแห่งตัณหา |
2457 |
|
|
207-สักกายสมุทัยไวพจน์แห่งตัณหา |
2446 |
|
|
208-เจ้าเหนือหัวของสัตว์โลก |
2159 |
|
|
209-สัญโญชน์อย่างเอก |
2123 |
|
|
210-เครื่องจูงใจสู่ภพ |
2158 |
|
|
211-พืชของภพ |
2170 |
|
|
212-เชื้องอกของพืช |
2489 |
|
|
213-ที่เกิดแห่งอุปธิ |
2688 |
|
|
214-ที่เกิดแห่งอุปาทาน |
2186 |
|
|
215-ที่เกิดแห่งอาหาร |
2626 |
|
|
216-ตัณหาโดยวิภาคแห่งอารมณ์หกอย่าง |
2103 |
|
|
217-ภพโดยวิภาค สามอย่าง |
2193 |
|
|
218-ตัณหาโดยวิภาค สามอย่าง |
2540 |
|
|
219-ลักษณะแห่งกามตัณหา |
2270 |
|
|
220-กามคุณห้าคือบ่วง |
2732 |
|
|
221-กามเป็นเครื่องผูก |
2308 |
|
|
222-กามเป็นมายา |
2550 |
|
|
223-ไม่มีความเย็นในกาม |
2073 |
|
|
224-คนกล่าวคำเท็จเพราะกาม |
2180 |
|
|
225-อิทธิพลของกาม |
2084 |
|
|
226-เข้าไปหาความตายเพราะกาม |
2127 |
|
|
227-ความเพลินเป็นแดนเกิดแห่งทุกข์ |
2076 |
|
|
228-เพลินอยู่กับอายตนะภายใน เท่ากับ เพลินอยู่ในทุกข์ |
2507 |
|
|
229-ความอร่อยกลางกองทุกข์ (ความลวงของกาม) |
2176 |
|
|
230-ความอร่อยที่ไม่คุ้มกับความทุกข์ |
2168 |
|
|
231-กามเปรียบด้วยท่อนกระดูก |
2317 |
|
|
232-กามเปรียบด้วยชิ้นเนื้อคาปาก |
2119 |
|
|
233-กามเปรียบด้วยคบเพลิงทวนลม |
2323 |
|
|
234-กามเปรียบด้วยหลุมถ่านเพลิง |
2157 |
|
|
235-กามเปรียบด้วยของในความฝัน |
2248 |
|
|
236-กามเปรียบด้วยของยืม |
2096 |
|
|
237-กามเปรียบด้วยผลไม้ |
2163 |
|
|
238-รายละเอียดที่ควรศึกษาเกี่ยวกับกาม |
2251 |
|
|
239-ไวพจน์ของกาม |
2297 |
|
|
240-กามเปรียบด้วยรูรั่วของเรือ |
1973 |
|
|
241-ลักษณะแห่งภวตัณหา |
2461 |
|
|
242-ปัจจัยแห่งภวตัณหา |
2090 |
|
|
243-วิภาคแห่งภวตัณหาร้อยแปด |
2212 |
|
|
244-เหตุที่ทำให้ฟังธรรมไม่รู้เรื่อง (เพราะภวตัณหา) |
2240 |
|
|
245-ภพแม้ชั่วขณะดีดนิ้วมือก็ยังน่ารังเกียจ |
2031 |
|
|
246-การเกิดขึ้นแห่งตัณหา |
2310 |
|
|
247-ฐานที่เกิดแห่งตัณหา (สี่อย่าง) |
2010 |
|
|
248-ที่ตั้งอาศัยเกิดแห่งตัณหา |
2161 |
|
|
249-สิ่งที่ต้องรู้ ต้องละ เพื่อความสิ้นทุกข์ |
2291 |
|
|
250-ภาวะเป็นที่รักที่ยินดี เป็น หนามในอริยวินัย |
2046 |
|
|
251-การเกิดขึ้นแห่งกองทุกข์ |
2251 |
|
|
252-อาการเกิดขึ้นแห่งทุกข์โดยสมบูรณ์ |
2167 |
|
|
253-วิภาคแห่งปฏิจจสมุปบาท |
2049 |
|
|
254-ปัจจัยแห่งอวิชชา |
2138 |
|
|
255-อาการเกิดแห่งความทุกข์ |
2020 |
|
|
256-อาการทุกข์เกิดขึ้นจากเบญจขันธ์ |
2015 |
|
|
257-อาการที่ทุกข์เกิดขึ้นเพราะยึดถือเบญจขันธ์ |
2211 |
|
|
258-อาการเกิดขึ้นแห่งความทุกข์ (ทรงแสดงด้วยผัสสะ) |
1953 |
|
|
259-อาการเกิดแห่งความทุกข์ (ทรงแสดงด้วยนันทิ) |
2306 |
|
|
260-อาการเกิดแห่งความทุกข์ (ทรงแสดงด้วยฉันทราคะ) |
3024 |
|
|
261-อาการเกิดขึ้นแห่งความทุกข์ (ทรงแสดงด้วยอารมณ์เป็นที่ตั้งแห่งภพใหม่) |
2238 |
|
|
262-อาการเกิดขึ้นแห่งความทุกข์ (ทรงแสดงด้วยอารมณ์เป็นที่ก้าวลงแห่งนามรูป) |
2101 |
|
|
263-อาการเกิดขึ้นแห่งความทุกข์ (ทรงแสดงด้วยอารมณ์เป็นที่ตั้งแห่งนติ) |
2459 |
|
|
264-อาการเกิดแห่งความทุกข์โดยสังเขป |
2272 |
|
|
265-อาการเกิดขึ้นแห่งโลก |
2159 |
|
|
266-ความเกิดขึ้นแห่งอายตนะ นั้นคือความเกิดขึ้นแห่งทุกข์ |
2007 |
|
|
267-อาการที่ทุกข์เกิดจากอาหาร |
1930 |
|
|
268-อาการที่ทุกข์เกิดขึ้นเพราะตัณหาในอายตนะภายนอก |
1950 |
|
|
269-อาการที่ทุกข์เกิดมาจากตัณหา |
1895 |
|
|
270-ตัณหาเป็นเชื้อแห่งการเกิด |
3016 |
|
|
271-อาสวะทำหน้าที่อย่างเดียวกับตัณหา |
2462 |
|
|
272-อาการที่สัตว์เกิดตัณหาและเกิดทุกข์ |
1954 |
|
|
273-อาการที่ตัณหา (เครื่องนำไปสู่ภพใหม่) เจริญขึ้น |
2034 |
|
|
274-เห็นแก่เหยื่อจึงติดเบ็ด |
2389 |
|
|
275-ผู้แบกของหนัก |
2323 |
|
|
276-จิตมีตัณหา เรียกว่าอยู่สองคน |
2029 |
|
|
277-จิตไม่มีตัณหา เรียกว่าอยู่คนเดียว |
1939 |
|
|
278-ทุกข์โทษที่เกิดจากกาม |
2240 |
|
|
279-ปกิณณกทุกข์ ที่มีกามตัณหาเป็นมูล |
2087 |
|
|
280-ตัณหาเป็นเหตุแห่งความโศก |
1822 |
|
|
281-ปัจจัยแห่งทุกข์โดยอเนกปริยาย |
2030 |
|
|
282-เพราะมิจฉาทิฏฐิจึงเป็นปลาติดอวน |
2246 |
|
|
283-เกิดกิเลสและทุกข์เพราะทิฏฐิบวก - ทิฏฐิลบ |
2168 |
|
|
284-สักกายทิฏฐิ มีได้ด้วยอาการอย่างไร |
1799 |
|
|
285-สักกายสมุทยคามินีปฏิปทา |
1943 |
|
|
286-เหตุให้เกิดอันตคาหิกทิฏฐิสิบ |
2336 |
|
|
287-ทิฏฐิให้เกิดเวทนาชนิดที่ล้วนแต่เป็นทุกขสมุทัย |
1980 |
|
|
288-ความสำคัญผิดเป็นเหตุให้เกิดนันทิ (อุปาทาน) |
1970 |
|
|
289-ตัณหาเจริญเพราะมิจฉาทิฏฐิในปิยรูป - สาตรูป |
1935 |
|
|
290-ละราคะโทสะโมหะก่อนละชาติชรามรณะ |
2283 |
|
|
291-ทุกแง่มุมที่เกี่ยวกับอกุศลมูล |
2259 |
|
|
292-ข้อควรทราบเกี่ยวกับอกุศลมูล (หลายแง่มุม) |
2300 |
|
|
293-ไม่อาจละราคะโทสะโมหะ ก็เพราะหลงในสัญโญชนิยธรรม |
1944 |
|
|
294-สังโยชน์เจ็ด |
1842 |
|
|
295-สังโยชน์สิบ |
1943 |
|
|
296-ลักษณะที่เป็นโอรัมภาคิยสังโยชน์ |
1829 |
|
|
297-อนุสัยสามคู่กับเวทนาสาม |
2214 |
|
|
298-อนุสัยเนื่องอยู่กับเวทนา |
2018 |
|
|
299-อนุสัยทั้งสามเกิดได้ แม้เมื่อเสวยทุกขเวทนา |
1981 |
|
|
300-รายละเอียดที่ควรศึกษาเกี่ยวกับอาสวะ |
2059 |
|
|
301-เหตุให้อาสวะเจริญและไม่เจริญ |
1902 |
|
|
302-เหตุให้ไม่ปรินิพพานในทิฏฐธรรม |
1993 |
|
|
303-บุคคลผู้ถึงซึ่งอวิชชา |
1997 |
|
|
304-อวิชชา ของผู้ถึงซึ่งอวิชชา |
1866 |
|
|
305-ทุกขสมุทยอริยสัจเป็นสิ่งที่ควรละ |
1908 |
|
|
306-อุทเทศแห่งนิโรธอริยสัจ |
1763 |
|
|
307-ที่ละไปดับไป แห่งตัณหา |
1843 |
|
|
308-ความดับทุกข์มี เพราะความดับแห่งนันทิ |
1946 |
|
|
309-ลูกโซ่แห่งความดับทุกข์ |
1929 |
|
|
310-พ้นทุกข์เพราะไม่เพลินในธาตุ |
2019 |
|
|
311-ความหมายของคำว่า “ความดับ” |
1847 |
|
|
312-ความดับของรูปขันธ์ คือ ความดับของทุกข์ |
2306 |
|
|
313-ความดับของเวทนาขันธ์ คือ ความดับของทุกข์ |
1866 |
|
|
314-ความดับของสัญญาขันธ์ คือ ความดับของทุกข์ |
2013 |
|
|
315-ความดับของสังขารขันธ์ คือ ความดับของทุกข์ |
1865 |
|
|
316-ความดับของวิญญาณขันธ์ คือ ความดับของทุกข์ |
1850 |
|
|
317-ความดับของเบญจขันธ์ คือ ความดับของทุกข์ |
1965 |
|
|
318-ดับตัณหา คือปลงภาระหนักลงได้ |
2254 |
|
|
319-ละกิเลสตัณหาได้ คือละเบญจขันธ์ได้ |
2158 |
|
|
320-ละฉันทราคะแห่งสิ่งใด ก็คือการละซึ่งสิ่งนั้น |
1932 |
|
|
321-ความสิ้นตัณหา คือ นิพพาน |
2056 |
|
|
322-ที่สุดของพรหมจรรย์ คือนิพพาน |
1845 |
|
|
323-ความไม่เพลินในอายตนะ คือความหลุดพ้นจากทุกข์ |
2431 |
|
|
324-หลุดพ้นจากทุกข์ เพราะไม่เพลิดเพลินในเบญจขันธ์ |
1773 |
|
|
325-ความดับของอายตนะ คือ ความดับของทุกข์ |
2053 |
|
|
326-ความรู้ที่ถึงขั้นทำลายตัณหาแห่งกามคุณในอดีต |
1833 |
|
|
327-ความปลอดจากกามโยคะ |
1859 |
|
|
328-ความปลอดจากภวโยคะ |
1814 |
|
|
329-ความปลอดจากทิฏฐิโยคะ |
1814 |
|
|
330-ความปลอดจากอวิชชาโยคะ |
2090 |
|
|
331-เครื่องกีดขวางการละสัญโญชน์ |
1924 |
|
|
332-ประพฤติพรหมจรรย์เพื่อละเพื่อตัดอนุสัยโดยเด็ดขาด |
2157 |
|
|
333-เห็นโลกก็เห็นเหมือนเห็นฟองน้ำและพยับแดด |
1944 |
|
|
334-เห็นโลกชนิดที่ความตายไม่เห็นเรา |
1759 |
|
|
335-การดับทุกข์สิ้นเชิง ไม่เนื่องด้วยอิทธิวิธี |
1873 |
|
|
336-ทิฏฐิทัสสนะที่เป็นไปเพื่อทุกขนิโรธ |
1819 |
|
|
337-“ที่” ซึ่งนามรูปดับไม่มีเหลือ |
2128 |
|
|
338-“ที่” ซึ่งธาตุสี่หยั่งลงไม่ถึง |
2307 |
|
|
339-สิ่งที่ไม่ปรุง |
2303 |
|
|
340-“สิ่งนั้น” หาพบในกายนี้ |
2042 |
|
|
341-อาณาจักรแห่งโลกอุดร |
2017 |
|
|
342-เมื่อ “เธอ” ไม่มี |
1869 |
|
|
343-สิ่งที่ไม่เต็มขึ้นหรือพร่องลง |
1857 |
|
|
344-ตรงกันข้ามไปเสียทุกอย่าง |
2125 |
|
|
345-ที่สุดแห่งทุกข์ |
2089 |
|
|
346-สิ่งนั้นมีแน่ |
2168 |
|
|
347-ธรรมที่ชื่อว่า “นิพพาน” |
1877 |
|
|
348-นิพพานธาตุ |
2267 |
|
|
349-ลักษณะแห่งนิพพานธาตุสองชนิด |
2438 |
|
|
350-อสังขตลักษณะ ๓ อย่าง |
1864 |
|
|
351-ความดับเย็นของเวทนามีได้ แม้ในทิฏฐธรรมนี้ |
2118 |
|
|
352-นิพพานคือ วิราคธรรม |
1847 |
|
|
353-ไวพจน์ของนิพพาน |
1800 |
|
|
354-นิพพานอธิวจนะ |
2093 |
|
|
355-ยาถ่ายและยาสำรอกความเกิด - แก่ - ตาย |
1873 |
|
|
356-ธรรมเป็นเครื่องถอนอัส๎มิมานะในปัจจุบัน |
2043 |
|
|
357-สมาธิที่มีผลเป็นความไม่มีอหังการะมมังการะมานานุสัย |
2214 |
|
|
358-นิพพานเป็นสุขอย่างยิ่ง |
1701 |
|
|
359-นิพพานเห็นได้ยากยิ่ง |
2162 |
|
|
360-พอนิพพานธรรมปรากฏก็หมดสงสัย |
2278 |
|
|
361-นิพพานเป็นที่มุ่งแสวงของผู้มองเห็นโทษในโลก |
1787 |
|
|
362-เพราะมีสิ่งที่ไม่ตาย สิ่งที่ตายจึงมีทางออก |
1875 |
|
|
363-ไม่ถึงนิพพาน เพราะพลัดออกนอกทางจนหลงทาง |
1688 |
|
|
364-นิพพานของคนตาบอด (มิจฉาทิฏฐิ) |
1709 |
|
|
365-ไม่นิพพานเพราะยึดถือธรรมที่ได้บรรลุ |
1776 |
|
|
366-การทำรถให้แล่นไปได้ถึงนิพพาน |
1675 |
|
|
367-ถ้ายังมีเชื้อก็ยังไม่ปรินิพพาน |
1776 |
|
|
368-ถ้าหมดเชื้อก็ปรินิพพาน |
1733 |
|
|
369-นิพพานที่เห็นได้เอง |
1732 |
|
|
370-นิพพานที่เห็นได้เอง ตามคำของพระอานนท์ |
1741 |
|
|
371-หมด “อาหาร” ก็นิพพาน |
1800 |
|
|
372-อาสวักขยญาณเป็นเครื่องให้พ้นจากอาสวะ |
1773 |
|
|
373-ปริญญาที่แท้จริง |
1718 |
|
|
374-วิโมกข์ ๒ ระดับ สมยวิโมกข์ - อสมยวิโมกข์ |
1987 |
|
|
375-ธรรมที่สมควรแก่การหลุดพ้นจากทุกข์ |
2334 |
|
|
376-นิสฺสารณิยธาตุที่ทำความง่ายให้แก่การละตัณหา |
2092 |
|
|
377-ธรรมธาตุต่าง ๆ ที่เป็นผลของสมถวิปัสสนาอันดับสุดท้าย |
1778 |
|
|
378-ปุพเพนิวาสานุสสติญาณที่แท้จริง |
1881 |
|
|
379-อริยวิโมกข์ คือ อมตธรรม |
1984 |
|
|
380-บริษัทเลิศเพราะสนใจโลกุตตระสุญญตา (ทางแห่งนิโรธ) |
1710 |
|
|
381-นิพพานเพราะไม่ยึดถือธรรมที่ได้บรรลุ |
2098 |
|
|
382-ปรินิพพานในทิฏฐธรรม ด้วยการตัดอกุศลมูล |
1848 |
|
|
383-ปรินิพพานเฉพาะตน ผลแห่งการถอนความมั่นหมายในธรรมทั้งปวง |
1829 |
|
|
384-หยุดถือมั่น – หยุดหวั่นไหว |
2013 |
|
|
385-ความไม่สะดุ้งหวาดเสียว เพราะไม่มีอุปาทาน |
2016 |
|
|
386-ความไม่สะดุ้งหวาดเสียวเพราะไม่มีอุปาทาน |
2125 |
|
|
387-ลำดับแห่งโลกิยสุข (ซึ่งยังไม่ถึงนิพพาน) |
1844 |
|
|
388-อนุปุพพนิโรธ เก้า |
1705 |
|
|
389-อนุปุพพวิหารอาพาธ |
1635 |
|
|
390-ปัญญาสติกับนามรูปดับเพราะวิญญาณดับ |
1713 |
|
|
391-เห็นโลกมีค่าเท่ากับเศษหญ้าเศษไม้ |
1654 |
|
|
392-หมดกลม - หยุดหมุน |
1601 |
|
|
393-คนดำหรือคนขาว ล้วนมีหวังในนิพพาน |
1681 |
|
|
394-วิมุตติไม่มีความต่างกันตามวรรณะของผู้ปฏิบัติ |
1706 |
|
|
395-อริยโลกุตตรธรรมสำหรับคนทุกคนทุกวรรณะ |
1728 |
|
|
396-ปุถุชน คือ ผู้ยึดถือเต็มที่ |
1909 |
|
|
397-พระเสขะ คือ ผู้กำลังจะไม่ยึดถือ |
1615 |
|
|
398-ปุถุชน คือ ผู้ที่ยังไม่รู้จักนิพพาน |
2087 |
|
|
399-พระเสขะ คือ ผู้ที่กำลังจะรู้จักนิพพาน |
1620 |
|
|
400-พระอเสขะ คือ ผู้ที่หมดความยึดถือทุกสิ่ง |
1678 |
|
|
401-พระอเสขะ คือ ผู้ที่ไม่ยึดถือแม้ในนิพพาน |
3182 |
|
|
402-ไตรสิกขาของพระอเสขะ |
1933 |
|
|
403-ธรรมขันธ์ของพระอเสขะ |
1714 |
|
|
404-สัมมัตตะสิบของพระอเสขะ |
2151 |
|
|
405-องค์แห่งความเป็นพระเสขะและพระอเสขะ |
1988 |
|
|
406-นิทเทสแห่งไตรสิกขา เพื่อเปรียบเทียบ |
1682 |
|
|
407-นิทเทสแห่งไตรสิกขา (อีกนัยหนึ่ง) |
2084 |
|
|
408-เปรียบเทียบพระเสขะ - อเสขะ |
1694 |
|
|
409-ความลดหลั่นแห่งพระอริยบุคคลผู้ปฏิบัติอย่างเดียวกัน |
1614 |
|
|
410-การรู้เบญจขันธ์ โดยหลักแห่งอริยสัจสี่ |
1687 |
|
|
411-การรู้ปัญจุปาทานขันธ์โดยธรรมลักษณะห้า |
2070 |
|
|
412-ผู้ละราคะ-โทสะ-โมหะ ระดับโสดาบัน |
1732 |
|
|
413-พระโสดาบัน รู้จักปัญจุปาทานักขันธ์ |
1688 |
|
|
414-พระโสดาบันเป็นใครกัน |
1694 |
|
|
415-หลักเกณฑ์พยากรณ์ภาวะโสดาบันของตนเอง |
1702 |
|
|
416-แว่นส่องความเป็นพระโสดาบัน |
1658 |
|
|
417-ผู้สมบูรณ์ด้วยทิฏฐิโดยธรรมชาติ (สิ่งที่ผู้สมบูรณ์ด้วยทิฏฐิทำไม่ได้โดยธรรมชาติ) |
1647 |
|
|
418-ผู้ถึงพร้อมด้วยทิฏฐิ (อภัพพฐานสำหรับผู้ที่ถึงพร้อมด้วยทิฏฐิ) |
1896 |
|
|
419-ผู้ถึงพร้อมด้วยทิฏฐิ (อภัพพฐานสำหรับผู้ที่ถึงพร้อมด้วยทิฏฐิ) (อีกนัยหนึ่ง) |
1711 |
|
|
420-ผู้ถึงพร้อมด้วยทิฏฐิ (อภัพพฐานสำหรับผู้ที่ถึงพร้อมด้วยทิฏฐิ) (อีกนัยหนึ่ง) |
1919 |
|
|
421-ผู้สิ้นความสงสัย (พระโสดาบัน) |
1746 |
|
|
422-ผู้มีธรรมญาณและอัน๎วยญาณ (พระโสดาบัน) |
1659 |
|
|
423-พระโสดาบัน รู้จักอินทรีย์หก |
1685 |
|
|
424-พระโสดาบันกับพระอรหันต์ต่างกัน ในการเห็นธรรม |
1672 |
|
|
425-พระโสดาบันกับพระอรหันต์ต่างกันในการเห็นธรรม (อีกนัยหนึ่ง) |
1714 |
|
|
426-ผู้รวมอยู่ในกลุ่มโสดาบัน ๓ จำพวก |
1838 |
|
|
427-ความเป็นพระโสดาบัน ไม่อาจแปรปรวน |
1694 |
|
|
428-ความเป็นโสดาบัน ประเสริฐกว่าเป็นพระเจ้าจักรพรรดิ |
1974 |
|
|
429-ผลแห่งความเป็นโสดาบัน |
2201 |
|
|
430-พระอริยบุคคลละสังโยชน์ได้ต่างกัน |
1657 |
|
|
431-พระอริยบุคคลผู้ต้องใช้สังขารธรรมต่างกัน สี่ประเภท |
2059 |
|
|
432-อุปมาการฝึกช้างศึก ด้วยการฝึกตนของอริยสาวก |
1712 |
|
|
433-บุคคลที่มีเชื้อเหลือ ๙ จำพวก |
1603 |
|
|
434-พระอรหันต์รู้จักปัญจุปาทานขันธ์ชัดแจ้งแล้วหลุดพ้น |
1625 |
|
|
435-บุคคลผู้บรรลุอนุปาทาปรินิพพาน |
1656 |
|
|
436-พระอรหันต์คือผู้เป็น อเสขะ |
1647 |
|
|
437-ธรรมเป็นเครื่องอยู่ของพระอริยเจ้า |
1940 |
|
|
438-ผู้มีคุณลักษณะพิเศษของพระอรหันต์ |
1691 |
|
|
439-พระอรหันต์เลิศกว่าภวัคคพรหม |
1554 |
|
|
440-ผู้ข้ามพ้นกามโลก - รูปโลก - อรูปโลก ยังไม่ชื่อว่าข้ามพ้นโลก |
2018 |
|
|
441-พระอรหันต์คือผู้เป็นเกพลี |
2088 |
|
|
442-ผู้เป็นเกพลีบุคคล ในพุทธศาสนา |
1772 |
|
|
443-มีศีลงาม - ธรรมงาม - ปัญญางาม ก็เป็นเกพลี |
1601 |
|
|
444-ผู้ละอาสวะนานาแบบ |
1623 |
|
|
445-ผู้พ้นพิเศษเพราะความสิ้นตัณหา |
1673 |
|
|
446-ผู้อาบแล้วด้วยเครื่องอาบ |
1531 |
|
|
447-ผู้ไม่เป็นทั้งฝ่ายรับและฝ่ายค้าน |
1542 |
|
|
448-ผู้ถอนรากแห่งความรักและความเกลียดได้แล้ว |
2223 |
|
|
449-ผู้ไม่สำคัญมั่นหมายแล้วไม่เกิดนันทิ (อุปาทาน) |
1511 |
|
|
450-ผู้ปฏิบัติเปรียบด้วยนักรบผู้เชี่ยวชาญการยิงศร |
1664 |
|
|
451-ผู้หลุดพ้นแล้วมีอุปมา ๕ อย่าง |
1555 |
|
|
452-ผู้รอดไปได้ไม่ตายกลางทาง |
1763 |
|
|
453-ผู้ตายคาประตูนิพพาน |
1709 |
|
|
454-ผู้กำลังโน้มเอียงไปสู่นิพพาน |
1724 |
|
|
455-ผู้ปฏิบัติเพื่อความดับเย็นเป็นนิพพาน |
1869 |
|
|
456-ผู้รู้ความลับของปิยรูป-สาตรูป |
1599 |
|
|
457-ผู้มีจิตอันหาขอบเขตมิได้ |
1660 |
|
|
458-พระอริยบุคคล มีอันดับเจ็ด |
2004 |
|
|
459-ผู้อนิมิตตวิหารี |
1726 |
|
|
460-ตทังคนิพพุโต - ผู้ดับเย็นด้วยองค์นั้น ๆ |
1556 |
|
|
461-หมดตัวตน ก็หมดเรื่องผูกพัน |
1596 |
|
|
462-หมดตัวตน ก็หมดอหังการ |
1595 |
|
|
463-สัญญาที่เป็นส่วนประกอบแห่งวิชชา |
1848 |
|
|
464-บุคคลผู้ถึงซึ่งวิชชา |
1550 |
|
|
465-วิชชาของผู้ถึงซึ่งวิชชา |
1507 |
|
|
466-ผู้รับผลของการปฏิบัติเกี่ยวกับธาตุสี่ |
1822 |
|
|
467-ผู้ไม่กลืนเบ็ดของมาร |
1986 |
|
|
468-ผู้ไม่เข้าไปหาย่อมหลุดพ้น |
1582 |
|
|
469-ผู้ลวงมัจจุราชให้หลง |
2513 |
|
|
470-วิมุตติต่างกันแต่เป็นผลของการปฏิบัติอย่างเดียวกัน |
1596 |
|
|
471-พระอริยบุคคลมีหลายระดับ เพราะอินทรีย์ยิ่งหย่อนกว่ากัน |
1575 |
|
|
472-การเป็นพระอริยเจ้าไม่ใช่สิ่งสุดวิสัย |
2132 |
|
|
473-กายนครที่ปลอดภัย |
1652 |
|
|
474-ผู้ไม่มีหนามยอกตำ |
2103 |
|
|
475-ผู้อยู่คนเดียว คือผู้ไม่ข้องติดอยู่ในธรรมทั้งปวง |
2031 |
|
|
476-กายของผู้ที่สิ้นตัณหาแล้วก็ยังตั้งอยู่ชั่วขณะ (นิโรธมิใช่ความตาย) |
1765 |
|
|
477-พระอรหันต์ตายแล้วสูญหรือ |
2042 |
|
|
478-หลักการทดสอบตัวเองว่าเป็นอรหันต์หรือไม่ |
1624 |
|
|
479-คำถามที่ใช้ทดสอบความเป็นอรหันต์ (มีหกหมวด) |
2123 |
|
|
480-สมณะสี่ประเภท |
1992 |
|
|
481-สมณะสี่ประเภท (อีกนัยหนึ่ง) |
1457 |
|
|
482-สมณะสี่ประเภท (อีกนัยหนึ่ง) |
1542 |
|
|
483-สมณะสี่ประเภท (อีกนัยหนึ่ง) |
1401 |
|
|
484-สมณะสี่ประเภท (อีกนัยหนึ่ง) |
1467 |
|
|
485-สมณะแห่งลัทธิหนึ่ง ๆ ต่างจากสมณะแห่งลัทธิอื่น |
2028 |
|
|
486-ไม่อาจจะกล่าวว่าใครดีกว่าใคร เพราะอาศัยเหตุสักว่าชื่อ |
1513 |
|
|
487-ความเหมือนและความแตกต่างระหว่างพระอรหันต์ผู้เลิศทางปัญญากับสัมมาสัมพุทธเจ้า |
1547 |
|
|
488-ฝีเท้าไววัดด้วยการรู้อริยสัจ |
1485 |
|
|
489-ผู้รู้จักเลือกเอาฝ่ายดับไม่เหลือแห่งภพ |
1534 |
|
|
490-ผู้อยู่อย่างคนมีความสุขก็ทำวิราคะให้ปรากฏได้ |
1808 |
|
|
491-ระดับต่าง ๆ แห่งบุคคลผู้ถอนตัวขึ้นจากทุกข์ |
2119 |
|
|
492-อาการดับแห่งโลก |
2002 |
|
|
493-อาการดับแห่งความทุกข์ |
1668 |
|
|
494-อาการดับแห่งทุกข์โดยสังเขปที่สุด |
1597 |
|
|
495-อาการดับแห่งทุกข์ โดยสังเขป |
1881 |
|
|
496-อาการดับแห่งทุกข์โดยสมบูรณ์ |
1576 |
|
|
497-อาการดับแห่งความทุกข์ (อีกปริยายหนึ่ง 1) |
1539 |
|
|
498-อาการดับแห่งความทุกข์ (อีกปริยายหนึ่ง 2) |
1733 |
|
|
499-อาการดับแห่งความทุกข์ (อีกปริยายหนึ่ง 3) |
1619 |
|
|
500-อาการดับแห่งความทุกข์ (อีกปริยายหนึ่ง 4) |
1662 |
|
|
501-อาการดับแห่งความทุกข์ (อีกปริยายหนึ่ง 5) |
1687 |
|
|
502-เหตุดับแห่งทุกข์ที่ตรัสไว้โดยอเนกปริยาย |
2215 |
|
|
503-ลักษณาการแห่งการรู้อริยสัจและการสิ้นอาสวะจบพรหมจรรย์ |
1972 |
|
|
504-ลักษณะของความดับแห่งทุกข์ |
1724 |
|
|
505-ลักษณะของความดับแห่งทุกข์ (อีกปริยายหนึ่ง 1) |
1613 |
|
|
506-ลักษณะของความดับแห่งทุกข์ (อีกปริยายหนึ่ง 2) |
1599 |
|
|
507-ลักษณะของความดับแห่งทุกข์ (อีกปริยายหนึ่ง 3) |
1954 |
|
|
508-อาการแห่งบุคคลผู้หลุดพ้น |
1791 |
|
|
509-อาการดับแห่งตัณหาในนามแห่งนันทิ |
1785 |
|
|
510-สักกายนิโรธ |
1546 |
|
|
511-อาการแห่งการละอวิชชา โดยย่อ |
1631 |
|
|
512-กระแสการปรุงแต่งแห่งการเกิดวิมุตติญาณทัสสนะ |
2008 |
|
|
513-การปรินิพพานในทิฏฐธรรม |
1915 |
|
|
514-การปรินิพพานในทิฏฐธรรม (อีกปริยายหนึ่ง) 1 |
1529 |
|
|
515-การปรินิพพานในทิฏฐธรรม (อีกปริยายหนึ่ง) 2 |
1625 |
|
|
516-ลักษณะแห่งจิตที่หลุดพ้นด้วยดี |
1761 |
|
|
517-ลักษณะแห่งจิตที่หลุดพ้นด้วยดี (อีกนัยหนึ่ง) 1 |
1535 |
|
|
518-ลักษณะแห่งจิตที่หลุดพ้นด้วยดี (อีกนัยหนึ่ง) 2 |
1469 |
|
|
519-ลักษณะแห่งจิตที่หลุดพ้นด้วยดี (อีกนัยหนึ่ง) 3 |
1510 |
|
|
520-ลักษณะแห่งจิตที่หลุดพ้นด้วยดี (อีกนัยหนึ่ง) 4 |
2004 |
|
|
521-ลักษณะแห่งจิตที่หลุดพ้นด้วยดี (อีกนัยหนึ่ง) 5 |
1491 |
|
|
522-ลำดับการหลุดพ้นโดยละเอียดเมื่อเห็นอนัตตา |
2029 |
|
|
523-ทางให้ถึงความหลุดพ้นห้าทาง |
1533 |
|
|
524-รู้จักอุปาทาน ต่อเมื่อหมดอุปาทาน |
2115 |
|
|
525-อาสวะสิ้นไปเพราะการกำจัดสมารัมภะและอวิชชา |
1522 |
|
|
526-พอรู้เรื่องการร้อยรัด ก็สามารถทำที่สุดทุกข์ |
1541 |
|
|
527-ลักษณะแห่งการถึงที่สุดทุกข์ |
1531 |
|
|
528-ลำดับแห่งการดับของสังขาร (อนุปุพพสังขารนิโรธ) |
1986 |
|
|
529-จิตหยั่งลงสู่อมตะเมื่อประกอบด้วยสัญญาอันเหมาะสม |
1689 |
|
|
530-บรรลุอรหันต์โดยละมัญญนะหกชนิด |
1539 |
|
|
531-ขั้นตอนอันจำกัดแห่งปัจจัยของการละกาม - รูป - อรูปราคะ |
1929 |
|
|
532-ละราคะโทสะโมหะได้ เพราะไม่หลงในสัญโญชนิยธรรม |
1664 |
|
|
533-ภาวะแห่งความสิ้นตัวตนและสิ้นโลก |
1656 |
|
|
534-สิ้นกิเลสก็แล้วกัน ไม่ต้องรู้ว่าสิ้นไปเท่าไร |
2526 |
|
|
535-เมื่อสังโยชน์เหมือนเครื่องหวายสิ้นอายุ |
1747 |
|
|
536-ฟองไข่ออกเป็นตัว มิใช่โดยเจตนาของแม่ไก่ (เหมือนอาสวะสิ้นเอง เมื่อปฏิบัติชอบ) |
1477 |
|
|
537-ผลสูงต่ำแห่งการปฏิบัติ ตามที่อาจทำให้เกิดขึ้น |
1661 |
|
|
538-อานิสงส์ตามลำดับการเกิดแห่งธรรมโดยไม่ต้องเจตนา |
1574 |
|
|
539-สัญญาในอุปาทานระงับไป เมื่ออารมณ์แห่งสัญญานั้นเป็นวิภูตะ |
2307 |
|
|
540-อนุสัยทั้งสามไม่เกิดแก่อริยสาวก แม้เมื่อเสวยทุกขเวทนา |
1497 |
|
|
541-การไม่เกิดอนุสัยสามเมื่อเสวยเวทนาสาม แล้วดับเย็น |
1558 |
|
|
542-อาการที่ตัณหาไม่นำไปสู่ภพใหม่ ให้เกิดผลพิเศษอีกนานาประการ |
1548 |
|
|
543-การออกไปเสียได้จากทางเดินแห่งจิตของสัตว์บุถุชน |
1571 |
|
|
544-การละความผูกพันในความสุขทุกชั้น |
1988 |
|
|
545-การละทิฏฐิด้วยอนุปัสสนาญาณในอารมณ์ของทิฏฐินั้น ๆ |
1591 |
|
|
546-อนุสัยเจ็ดสลาย เมื่อขาดความยึดมั่นในอารมณ์แห่งปปัญจสัญญา |
1773 |
|
|
547-ลำดับปัจจัยแห่งการกระทำให้แจ้งซึ่งนิพพาน |
1529 |
|
|
548-วิธีการบ่มวิมุตติให้ถึงที่สุด |
1598 |
|
|
549-สติปัฏฐานบริบูรณ์เพราะอานาปานสติบริบูรณ์ |
1687 |
|
|
550-โพชฌงค์บริบูรณ์เพราะสติปัฏฐานบริบูรณ์ |
1559 |
|
|
551-วิชชา-วิมุตติบริบูรณ์เพราะโพชฌงค์บริบูรณ์ |
1574 |
|
|
552-นิโรธอริยสัจ (อีกนัยหนึ่ง) |
1758 |
|
|
553-นิโรธอริยสัจเป็นสิ่งที่ควรทำให้แจ้ง |
3307 |
|
|