| 01 ความเห็นถูกและผลที่ได้จากการปฏิบัติ |
5806 |
|
|
| 02 สมาธิจากการเดินย่อมตั้งอยู่นาน |
5201 |
|
|
| 03 วิธีปฏิบัติเพื่อความเจริญทั้งฝ่ายโลกและฝ่ายธรรม |
3783 |
|
|
| 04 ผู้มีธรรมเป็นที่พึ่ง |
3672 |
|
|
| 05 มรรควิธีที่ง่ายแก่การปฏิบัติเพื่อพ้นทุกข์ |
4485 |
|
|
| 06 ปฏิปทาเพื่อบรรลุอรหัตตผลของคนเจ็บไข้ |
3892 |
|
|
| 07 ความพอใจเป็นมูลเหตุของความทุกข์ทั้งปวง |
3844 |
|
|
| 08 สิ่งใดไม่ใช่ของเรา |
3515 |
|
|
| 09 กรรมเก่ากรรมใหม่และวิธีดับกรรม |
3755 |
|
|
| 10 อุบายวิธีแก้ความฟุ้งซ่านของจิตขณะเจริญสติปัฏฐานสี่ |
3628 |
|
|
| 11 ทรงพอพระทัยความสามัคคีเป็นอย่างยิ่งพุทธ |
3118 |
|
|
| 12 วิธีภาวนาที่จะทำให้มรรคมีองค์แปดสมบูรณ์โดยวิธีลัด |
3834 |
|
|
| 13 จิตเป็นสมาธิแล้วรู้อริยสัจได้แจ่มใส |
3465 |
|
|
| 14 ลักษณะของผู้มีความเพียร๔อิริยาบท |
3483 |
|
|
| 15 การแสวงหาที่ไม่ประเสริฐ |
3558 |
|
|
| 16 อริยสาวกย่อมรู้ความเกิดและความดับของโลกอย่างไม่มีที่สงสัย |
3038 |
|
|
| 17 ที่นั่งที่นอนที่ยืนที่เดินอันเป็นทิพย์ |
3109 |
|
|
| 18 อานิสงส์ของการหลีกเร้น |
3160 |
|
|
| 19 การเห็นกายและเวทนาอย่างไรจึงเป็นเหตุให้จิตหลุดพ้น |
3057 |
|
|
| 20 การกระทำทางกายวาจาที่ควรและไม่ควรประพฤติ |
3267 |
|
|
| 21 กิเลสย่อมหมดไปตามลำดับเมื่อดำเนินการภาวนาอยู่ |
3105 |
|
|
| 22 แว่นส่องความเป็นพระโสดาบัน |
2952 |
|
|
| 23 เมื่อตีความธรรมบัญญัติผิดแม้ทารกนอนเบาะก็มีศีลโดยอัตโนมัติ |
2957 |
|
|
| 24 ยาพิษในโลก |
3254 |
|
|
| 25 เหตุให้มีการเกิดอีก |
3045 |
|
|
| 26 ถ้าเกิดในทุคติแล้วยากที่จะกลับเป็นมนุษย์ |
2879 |
|
|
| 27 การบวชในธรรมวินัยย่อมไม่สูญเปล่า |
3127 |
|
|
| 28 กระดองของนักปฏิบัติ |
2872 |
|
|
| 29 เดินมรรคองค์เดียวองค์อื่นๆย่อมตามมาด้วย |
2845 |
|
|
| 30 ตัวอย่างการเห็นธรรมโดยนัยอริยสัจสี่ |
3004 |
|
|
| 31 หลุดพ้นจากทุกข์ได้เพราะละโลกธรรมแปด |
3321 |
|
|
| 32 ออกบวชแล้วเจริญสติปัฏฐานสี่ |
2937 |
|
|
| 33 ผลจากกิเลสที่ถูกคายออกแล้ว |
3068 |
|
|
| 34 ความทุกข์ใครทำให้เกิดขึ้น |
2826 |
|
|
| 35 เนื้อนาบุญเปรียบด้วยช้าง |
3306 |
|
|
| 36 อัฏฐังคิกมรรคพรหมจรรย์ให้ผลอย่างเครื่องจักร |
2862 |
|
|
| 37 ลูกในคอก |
2826 |
|
|
| 38 หมดอาหารก็นิพพาน |
3089 |
|
|
| 39 วิธีปล่อยวางเวทนา |
4874 |
|
|
| 40 ฆ่ากิเลสอย่าฆ่าคน |
3205 |
|
|
| 41 ผู้รู้อริยสัจย่อมไม่หวั่นไหวในพระรัตนตรัย |
3095 |
|
|
| 42 ตัณหาเจริญเพราะมิจฉาทิฏฐิในปิยรูปสาตรูป |
3198 |
|
|
| 43 ผู้อยู่อย่างมีทุกข์ก็ทำกุศลธรรมให้เต็มเปี่ยมได้ |
2833 |
|
|
| 44 ยาถ่ายและยาสำรอกการเกิดแก่ตาย |
2879 |
|
|
| 45 อวิชชาของผู้ถึงซึ่งอวิชชา |
3263 |
|
|
| 46 เมื่อยังไม่รู้อริยสัจก็ไม่สามารถลงหลักแห่งความรู้ของตน |
2765 |
|
|
| 47 อย่ากล่าวเรื่องไม่มีประโยชน์ |
3638 |
|
|
| 48 ผู้ไม่ต้องเป็นลิงติดตัง |
3045 |
|
|
| 49 ผู้ถูกล่าม |
2661 |
|
|
| 50 ละฉันทราคะแห่งสิ่งใดก็คือการละซึ่งสิ่งนั้น |
3085 |
|
|
| 51 เหตุให้พระศาสนามั่นคงอยู่นาน |
2821 |
|
|
| 52 มนุษย์เป็นอันมากได้ยึดถือเอาที่พึ่งผิดๆ |
2940 |
|
|
| 53 จิตตระหนี่เป็นสิ่งที่ต่ำเกินไป |
2955 |
|
|
| 54 อัฏฐังคิกมรรคแห่งการเป็นกัลยาณมิตร |
2689 |
|
|
| 55 การมีสติในการพูดและการคิด |
3434 |
|
|
| 56 ลักษณะและวิบากแห่งสัมมากัมมันตะ |
2818 |
|
|
| 57 การคิดค้นปฏิจจฯ คือ การเดินตามอริยอัฎฐังคิกมรรค |
2989 |
|
|
| 58 พอรู้ปฏิจจฯ ก็หายตาบอดโดยกะทันหัน |
2825 |
|
|
| 59 ทรงตรัสให้มีสติและสัมปชัญญะคู่กันไป |
2856 |
|
|
| 60 จิตไม่มีตันหาเรียกว่าอยู่คนเดียว |
2939 |
|
|
| 61 ผู้มีจิตอันหาขอบเขตมิได้ |
2795 |
|
|
| 62 ทรงแก้ข้อที่ถูกกล่าวหาว่าเป็นกาฝากสังคม |
3799 |
|
|
| 63 โลกุตตระผลได้จากการตั้งจิตไว้ถูก |
3165 |
|
|
| 64 ความเป็นโสดาบันประเสริฐกว่าความเป็นพระเจ้าจักรพรรดิ์ |
3106 |
|
|
